Magazyn6 3001

926 MIERZENIE POD WZGLĘDEM PRAWN. — MIĘDZYNAR. ORGANIZACJA PRACY

lizację, nadzór i orzecznictwo karno-administracyjne. Prócz tego funkcjonuje 50 objazdowych Urzędów Miar, które wybitni’ ułatwiają ludności wykonanie obowiązków nałożonych przez prawo o miarach.

Literatura : BazUle W. u. Memth HMass- u. Gewichtsrecht d. Deutsch. Reichs, Stuttgart 1913. — Bigourdan M. J.: Lejour et sen diuisions. „Ann. Bur. Longitudes”. Parts 1914. — PańkowM W. Zarys polskiego prawa o miarach. Poznań 1938. — Polski Komitet Normalizacyjny. Norma: Jednostki Miar. Warszawa 1933. — Raumzer Z.; Pierwsze dziesięciolecie polskiej Administracji Miar. „Przegl. TechnWarszawa 1929.— Tenże; Projekt ustawy o miarach (z komentarzami). Warszawa 1918. — ReyndeI W.i Miary „Enc. podr. prawa puM.“ Warszawa 1920. — RUM F.: Chronologie d. Mittelalters und der Neuzeit. Berlin 1897. — Viaud M. F.: Cours de Poids et Mesures. Parts 1933.

Zdzisław Rauszer.

Międzynarodowa Organizacja Pracy.

i. Dążenia do umiędzynarodowienia ochrony pracy. 2. Geneza i założenia teoretyczne Międzynarodowej Organizacji Pracy. 3. Ustrój Międzynarodowej Organizacji Pracy, a) Uwagi ogólne, b) Konferencja ogólna, c) Międzynarodowe Biuro Pracy 4. Gwarancje wykonania zobowiązań. 5. Działalność Międzynarodowej Organizacji Pracy, a) Uwagi ogólne, b) Uchwalone konwencje, c) Stan ratyfi-kacyj.

1. Dążenia do umiędzynarodowienia ochrony pracy. Ochrona pracy zapoczątkowana wpierwszem dziesięcioleciu XIX-go stulecia w Anglji, a w połowie tego stulecia w innych państwach, spotkała się z głosami krytyki, które wskazywały na różne ujemne jej strony i to zarówno ze stanowiska robotników jak i pracodawców, jak też ze względu na niebezpieczeństwa grożące samemu przemysłowi. Mianowicie niebezpieczeństwo to upatrywano w tern, że kraj, który wprowadza u siebie ochronę pracy, pogarsza przez to swoją zdolność konkurencyjną na rynku międzynarodowym z krajami, nie mającemi tej ochrony, a więc i nie ponoszącemi z tego tytułu ciężarów finansowych, które z natury rzeczy muszą podnieść koszty produkcji. Tego rodzaju poglądy stanowiły niewątpliwie jedno ze źródeł dążeń w kierunku do umiędzynarodowienia ochrony pracy. Jako dalsze wymienić można nadmiar sił roboczych w jednych, a brak ich w innych państwach, co wywoływało konieczność wzajemnego porozumiewania się i regulowania spraw migracyjnych, wyzysk, stosowany przez niektóre państwa względem zatrudnionych robotników obcokrajowych, zmuszający do interwencji ich kraje macierzyste i t. p.

Działacze społeczni i ekonomiści, jak Owen, Sismondi, Blanąui i przemysłowiec alzacki Legrand, który w 1847 w swoich „Appels respectueux aux puissances“ domagał się międzynarodowego ustawodawstwa ochronnego, już w pierwszej połowie XIX-go stulecia nawoływali do umiędzynarodowienia ochrony pracy, wskazując na dodatni wpływ, jakiby to wywarło na uzdrowienie stosunków gospodarczych przez zrównanie szans współzawodniczących ze sobą krajów. Inicjatywa ich nie wydała narazie wyników praktycznych. Pierwsze konkretne wystąpienie ze strony czynników rządowych miało miejsce w 1855, kiedy kanton szwajcarski Glarus zwrócił się do Rady Związkowej w Zurychu z propozycją utworzenia jednolitego systemu w zakresie ustawodawstwa społecznego zapomocą umów międzynarodowych pomiędzy państwami przemy-słowemi Europy. Dopiero jednak usiłowania prezydenta Rady Związkowej Szwajcarskiej pułk. Frey’a przyczyniły się pośrednio do konkretnego zapoczątkowania międzynarodowej ochrony pracy. Dn. 9. XII. 1880 złożył on wniosek, wzywający Radę Związkową do porozumienia się z głównemi państwami przemysłowemi w celu zapoczątkowania międzynarodowego ustawodawstwa ochronnego. Odpowiedzi poszczególnych państw były negatywne, podjęta więc akcja nie odniosła narazie skutku. Dopiero po kilku latach starania te nabrały widoków powodzenia; Wilhelm II wyprzedził wówczas rząd szwajcarski i zwołał na dzień 15 marca 1890 do Berlina konferencję przedstawicieli 14 państw. Powzięte na konferencji uchwały zapadły w formie dezyderatów, nie były więc dla tych państw obowiązujące, nie miały zatem praktycznego znaczenia. Nie pogrzebało to wszakże samej sprawy, która była na porządku obrad różnych kongresów. A więc w 1897 omawia ją w Zurychu kongres delegatów robotniczych związków zawodowych i w tym samym roku kongres uczonych w Brukseli. W 1900 Millerand, ówczesny minister handlu, zwołał do Paryża międzynarodowy kongres, na którym zawiązany został Międzynarodowy Związek dla Ustawodawstwa Pracy „Association Internationale pour la legisiation du Travail“ z siedzibą w Bazylei. Organizacja ta nie miała charakteru urzędowego lecz ściśle prywatny, a celem jej było zbieranie i ogłaszanie materjałów,