Magazyn6 3701

933

MIĘDZYNARODOWA ORGANIZACJA PRACY

rencje zajęły się temi zagadnieniami w zastosowaniu do pracy w marynarce i rolnictwie.

W ten sposób trzy pierwsze konferencje uchwaliły 16 projektów konwencyj oraz 18 zaleceń t. j. */₄ wszystkich dotychczasowych konwencyj i */, zaleceń. Niewątpliwie szybkość prac tych konferencyj tłumaczyła się koniecznością jak najprędszego załatwienia tych palących zagadnień. Lecz z szybkością tą nie szły w parze ratyfikacje w poszczególnych państwach. Okazała się więc konieczność zmniejszenia tempa prac konferencyj, w celu umożliwienia podążenia za nią akcji ratyfikacyjnej. Zastanawiano się nawet, czy-by nie zwoływać konferencyj co dwa lata, co wymagałoby jednak rewizji art. 389 i co spotkało się z żywą opozycją ze strony sfer robotniczych. To też myśli tej zaniechano, usiłowano natomiast zaradzić temu w ten sposób, iż w ciągu kilku lat Rada Administracyjna redukowała porządek obrad konferencyj. A więc, poczynając od 1922, trzy kolejne konferencje, poza omawianiem spraw bieżących, ograniczyły się do uchwalenia po jednem tylko zaleceniu. Rok 1925 wykazuje znów intensywniejszą działalność, w tym roku bowiem uchwalono 4 konwencje i tyleż zaleceń, z których większość dotyczyła odszkodowań za wypadki przy pracy i choroby zawodowe. Ogólnie jednak można powiedzieć, iż w trzecim etapie, poczynając od 1925, przyjęte zostało już tempo wolniejsze, aniżeli wykazywały pierwsze konferencje i wydajność ich ograniczono do uchwalenia 1-2 projektów konwencyj, uzupełnionych przez 2-3 zalecenia. Dwa tylko lata wykazują znaczne od tej normy odchylenie, a mianowicie rok 1933, kiedy to na XVII sesji uchwalonych zostaje aż 7 konwencyj i rok 1936, w którym uchwalono ich nawet 9, coprawda na trzech w tym roku odbytych konferencjach (XX, XXI i XXII), z których dwie ostatnie poświęcone były specjalnie sprawom morskim.

b) Uchwalone konwencje.

Konferencja I — Waszyngton 1919.

1.    8-godzinny dzień pracy w przemyśle.

2.    Bezpłatne biura pośrednictwa pracy oraz stałe informowanie Międzynarodowego Biura Pracy o stanie bezrobocia i stosowanych środkach walki z niem.

3.    Zakaz pracy w okresie 6-tygodniowym przed i po połogu; prawo do zapomogi w tym okresie i bezpłatnej pomocy lekarskiej.

4.    Zakaz pracy nocnej kobiet.

5.    Zakaz zatrudniania w przemyśle dzieci poniżej lat 14.

6.    Zakaz pracy nocnej młodocianych do lat 18 (nie dotyczy mających powyżej lat 16 w zakładach o pracy ciągłej).

Konferencja II — Genua 1920.

7.    Zakaz zatrudniania na statkach dzieci poniżej lat 14, z wyjątkiem t. zw. statków szkolnych, poddanych kontroli władz publicznych.

8.    Odszkodowania dla marynarzy w razie bezrobocia, spowodowanego rozbiciem się statku.

9.    Bezpłatne pośrednictwo pracy dla marynarzy.

Konferencja III — Genewa 1921.

10.    Zakaz zatrudniania w rolnictwie dzieci poniżej lat 14 podczas godzin szkolnych.

11.    Prawo zrzeszania się robotników rolnych.

12.    Odszkodowania za nieszczęśliwe wypadki przy pracy w rolnictwie.

13.    Zakaz używania bieli ołowiu przy pracach malarskich nawewnątrz budynku.

14.    24-godzinny odpoczynek tygodniowy w przemyśle.

15.    Zakaz młodocianym poniżej 18 lat pracy jako palacze i maszyniści na statkach.

16.    Obowiązek perjodycznego (minimalnie raz na rok) badania lekarskiego dzieci i młodocianych zatrudnionych na statkach.

Konferencja VII — Genewa 1925.

17.    Odszkodowania za nieszczęśliwe wypadki przy pracy.

18.    Odszkodowania za choroby zawc^ dowe.

19.    Jednakowe traktowanie robotników obcokrajowych z krajowymi pod względem odszkodowań za nieszczęśliwe wypadki.

20.    Zakaz pracy nocnej w piekarniach (przynajmniej w ciągu 7 godzin nocnych).

Konferencja VIII — Genewa 1926.

21.    Uproszczenie inspekcji emigrantów na statkach.

Konferencja IX — Genewa 1926.

22.    Umowa najmu marynarzy.

23.    Repatrjacja robotników na morzu.

Konferencja X — Genewa 1927.