Magazyn6 3501

931

MIĘDZYNARODOWA ORGANIZACJA PRACY

i organizacjom zawodowym, instytucjom i osobom prywatnym. Źródłem, na którego podstawie informacje te są udzielane jest nietylko wielka, stale wzrastająca bibljote-ka, lecz również zbiór czasopism, sprawozdań perjodycznych licznych korespondentów Biura o stosunkach społecznych i gospodarczych w poszczególnych krajach, ważniejszych układów zbiorowych, oraz innych systematycznie gromadzonych cennych ma-terjałów.

Oprócz informacyj, udzielanych bezpośrednio drogą korespondencyjną na skierowywane zapytania, Międzynarodowe Biuro Pracy rozwija szeroką działalność informacyjną zapomocą licznych wydawnictw własnych. Wydawnictwa te podzielić można na trzy grupy, odpowiadające trzem głównym kierunkom prac badawczych i informacyjnych Biura, a mianowicie: a) związanych z samemi konferencjami, b) z ewolucją idei i faktów społecznych obserwowaną w poszczególnych krajach, c) z przeprowadzane-mi przez Biuro ankietami i studjami specjalnemu Do pierwszej grupy zaliczyć można „Documents de la Conference inter-nationale du Travail“ oraz „Bullctin Offi-ciel“. Do drugiej — tygodnik „Informa-tions Sociales", miesięcznik „Revue inter-nationałe du Travail“ oraz następujące wydawnictwa specjalne: „Serie legislative“, „Recueil international de Jurisprudence", „Bibliographie de l’Organisation Internationale du Travail“, „Chroniąue mensuelle des migrations". Wreszcie rezultaty swych badań i ankiet ogłasza w wydawnictwie „Etudes et Documents", przyczem większe z pośród nich wydaje w oddzielnych, nieraz kilkotomowych pracach jak np. „Enąuete sur la production" (w 8 tomach), „Ency-clopedie de 1’higiene du Travail“ i t. p.

4. Gwarancje wykonania zobowiązań. Ujmując w szereg przepisów zobowiązania członków M. O- P., traktat pokoju pragnie zapewnić ich wykonanie przez ustalenie procedury jaka może być zastosowana do tego z członków, który nie wypełnił wymagań art. 405, bądź też nie zapewnił w zadawalający sposób wykonania ratyfikowanej przez siebie konwencji.

Wymagania art. 405 sprowadzają się do: 1) przedstawienia w określonym czasie władzom kompetentnym każdego projektu i zalecenia, przyjętego przez Konferencję, 2) zawiadomienia Sekretarza Generalnego Ligi Narodów o przedsięwziętych środkach w celu wprowadzenia w życie zalecenia i o ratyfikacji konwencji oraz 3) przedsięwzięcia środków, niezbędnych dla wprowadzenia w życie ratyfikowanych konwencyj.

Art. 416 określa, że na wypadek niewykonania przez któregoś z członków jednego z wymienionych obowiązków, każdy inny członek (tylko członek, natomiast ani Konferencja ani Rada Administracyjna nie ma tego prawa) może zaskarżyć go przed stałym Trybunałem Sprawiedliwości Międzynarodowej w Hadze.

Inaczej sprawa się przedstawia w razie niezapewnienia w dostateczny sposób przez któregoś z członków M. O. P. wykonania ratyfikowanej przez niego konwencji. W tym wypadku zgodnie z art. 409 i 411 traktatu, prawo zgłoszenia do Międzynarodowego Biura Pracy zaskarżenia przysługuje: 1) organizacjom zawodowym robotników i przedsiębiorców, 2) członkom M. O. P. w stosunku do konwencyj przez nich ratyfikowanych, 3) Radzie Administracyjnej oraz 4) delegatom na konferencje. Należy odróżnić zaskarżenia 2 rodzajów: a) zażalenia (reclamation), które zgłaszać mogą organizacje wymienione w pkt. 1 oraz b) skargi fplaintes), przysługujące tylko członkom M. O. P. (punkt 2) i delegatom (punkt 4). Najdalej idącym skutkiem, jaki spowodować może zażalenie, zgłoszone przez wyżej wymienione organizacje, jest jego opublikowanie. Środek ten polega więc na odwołaniu się do opinji publicznej, która może w pewnej mierze wpłynąć na zachowanie się odnośnego rządu, lecz żadnych istotnych gwarancyj nie posiada.

Znacznie poważniejsze skutki może po ciągnąć za sobą skarga. Rada Administracyjna mianowicie może wówczas, zgodnie z art. 411, zakomunikować ją odnośnemu rządowi i poprzestać na jego wyjaśnieniach, a w razie nieotrzymania w należytym terminie (delai raisonnable) wystarczającej odpowiedzi, a nawet bez uprzedniego zwraca nia się do rządu o wyjaśnienie, może przekazać skargę komisji śledczej. Tę samą procedurę Rada Administracyjna może zastosować z urzędu (art. 411, ust. 4). Sposób utworzenia komisji śledczej określa art. 412 traktatu. Komisja śledcza po grun-townem zbadaniu skargi zredaguje raport.