Magazyn6 3601

932

MIĘDZYNARODOWA ORGANIZACJA PRACY

w którem przedstawi rezultaty dochodzenia we wszystkich punktach faktycznego stanu rzeczy, co pozwoli dokładnie ocenić znaczenie sporu, oraz sformułuje polecenie, jakie będzie uważała za właściwe, co do środków jakie należy zastosować, ażeby uczynić zadość rządowi, który wniósł skargę, oraz co do terminu, w którym środki te powinny być przedsięwzięte. W danym razie raport wskaże również środki represji natury gospodarczej przeciwko odpowiedniemu rządowi, jakie Komisja uznawałaby za właściwe i których zastosowanie przez inne rządy uważałaby za słuszne. Sekretarz Generalny Ligi Narodów zakomunikuje raport komisji śledczej każdemu z rządów interesowanych w danym sporze i zajmie się jego opublikowaniem. Każdy z rządów interesowanych winien zawiadomić Sekretarza Generalnego Ligi Narodów w ciągu jednego miesiąca, czy zgadza się lub nie na polecenia zawarte w postanowieniach komisji, oraz w razie, jeżeli się na nie nie zgodzi, czy chce poddać spór Stałemu Trybunałowi Międzynarodowej Sprawiedliwości w Hadze.

Utworzenie Stałego Trybunału Sprawiedliwości Międzynarodowej przewiduje art. 14 paktu Ligi Narodów. W stosunku do M. O. P. Stały Trybunał w zakresie sądowniczym odgrywa rolę:

1.    Jedynej instancji decydującej w sposób ostateczny w sprawach dotyczących niezastosowania się członków M. O. P. do art. 405.

2.    Instancji apelacyjnej w stosunku do decyzyj komisyj śledczych.

3.    Instancji rewizyjnej w stosunku do swoich własnych wyroków.

Poza tern Stały Trybunał jedynie jest kompetentny do obowiązującej wykładni przepisów części XIII traktatu, jako zasadniczego statutu organizacji oraz zawartych między członkami konwencyj.

Stały Trybunał Sprawiedliwości Międzynarodowej może rozpatrywać sprawę zadecydowaną przez komisję śledczą na skutek skargi strony zainteresowanej. Ma on prawo zatwierdzenia, zmiany lub unieważnienia poleceń i wniosków komisji. Poza tern w każdem swem orzeczeniu Trybunał może wskazać środki represji przeciwko rządowi winnemu, których zastosowanie przez inne rządy uzna za słuszne.

Możliwość zastosowania represyj natury gospodarczej (sanction ćTordre economiąuc) zarówno przez komisje śledcze jak i przez Stały Trybunał przewidują art. 414 i 418 traktatu. Określenie tych represyj należy do kompetencyj komisji lub Trybunału, instytucje te powinny wskazać dokładnie, jakie sankcje uznają za właściwe zastosować. Część XIII traktatu nie zawiera jednak dokładnego określenia, co należy rozumieć przez represje natury gospodarczej. Nasuwa się jedynie domniemanie, iż są one analogiczne do „środków ekonomicznych i finansowych", przewidzianych w art. 16 pakti Ligi Narodów. Środki te mogą dotyczyć szeregu zarządzeń w dziedzinie stosunków gospodarczych, bądź stawiając winnego członka w warunkach znacznie gorszych od innych państw — w zakresie tranzytu, handlu, komunikacji, stosunków finansowych i t. p. bądź też stosując doń — jako represję najostrzejszą — blokadę gospodarczą. Nadmienić należy, że zastosowanie tych sankcyj przez poszczególnych członków M. O. P. jest fakultatywne, podczas gdy stosowanie ich według postanowień paktu Ligi Narodów jest dla członków Ligi obowiązkowe. (Sukiennick a-Z asztowt).

Na podstawie art. 26 swego statutu Trybunał Haski posiada specjalny wydział złożony z 5 sędziów, wybieranych na lat 3, do sądzenia spraw związanych z M. O. P.

5. Działalność Międzynarodowej Organizacji Pracy, a) Uwagi ogólne. W okresie 19 lat istnienia M. O. P. wykonała poważne dzieło: na 24 konferencjach pracy uchwaliła 63 projekty konwencyj oraz 55 zaleceń. Wynik ten nie był jednak osiągnięty równomiernie w poszczególnych latach. Pod tym względem miniony okres można podzielić na trzy etapy. Pierwszy wyróżnia się wyjątkową płodnością. Traktat pokoju wyznaczył porządek obrad pierwszej konferencji, który zawierał właściwie najważniejsze elementy kodeksu pracy: czas pracy, minimalny wiek dzieci, mogących być za-trudnionemi, zatrudnienie młodocianych i kobiet nocą oraz przy pracach szkodliwych dla zdrowia, zatrudnienie kobiet przed i po połogu, wreszcie sprawy zapobiegania i walki z bezrobociem. Pierwsza konferencja (waszyngtońska) zajmowała się coprawda po-wyższemi sprawami tylko w odniesieniu do przemysłu, dopiero dwie następne konfe-