ROZDZIAŁ V.
1. PODSTAWOWE PRAWA DZIEDZICZNOŚCI.
W hodowli użytkowej usiłowania zmierzają do utrwalenia w potomstwie hodowanych zwierząt pożądanych cech użytkowych oraz do wzmożenia ich wydajności. Aby cel ten osiągnąć, nie wystarczy ograniczyć się do wyboru materiału rozpłodowego, posiłkując się jedynie wymogami wzorca, ustalonego dla osobników danej rasy. Należy sięgnąć głębiej, zapoznając się gruntownie z właściwościami przodków tych zwierząt w przewidywaniu cech, jakie wystąpią u potomstwa, powstałego w wyniku skojarzenia dobieranych rozpłodników. Przewidywania tego rodzaju określa i precyzuje dzisiejsza nauka o dziedziczności.
Rozwój osobnika, według wiedzy dzisiejszej, kształ-Pobudki tuje się nie tylko pod wpływem czynników zewnętrz-dziedziczne. nych, które działają na młody organizm wyraźnie, jak to: metody żywienia, warunki pomieszczeniowe, stopień korzystania z ruchu itd., ale również pod wpływem czynników, czyli pobudek wewnętrznych, występujących w organizmie, zawartych w zawiązkach dziedzicznych, zwanych — genavii. Według teorii G. Mendla każdy osobnik jest niejako istotą podwójną w każdej cząsteczce swego ustroju, jest jakby zlepkiem cech swych rodziców. Każdy organizm, jak to ogólnie wiadomo, powstaje ze zlania się dwóch nierównych komórek: większej żeńskiej i znacznie mniejszej — męskiej. Według Mendla, mimo różnicy w wielkości tych komórek, zarówno w dużych komór-kach żeńskich jak i małych komórkach męskich może się mieścić jednakowa lub też rozmaita ilość wspomnianych zawiązków dziedzicznych czyli genów, grających rolę pobudek, powodujących przejawianie się i rozwój poszczególnych cech w potomstwie.
Geny, o których mowa, znajdować się mają w chromosomach, czyli ciałkach, które zawiera każda komórka żywego organizmu w określonej ilości, charakterystycznej dla danego gatunku. Wyjątek sta-