FizykaII00601

KSIĘGA TRZECIA

O RUCHU FALOWYM.

ROZDZIAŁ I.

Teorya ruchu falowego.

§ 1. Przemiana czyli metamorfoza ruchów mas całych w peryodyczne ruchy cząstek tychże mas. W § 97 i 98 T. I., mó-

triąc o uderzaniu ciał, mieliśmy na uwadze tylko ostateczne wypadki udzielania się ruchu, czyli przenoszenia żywej siły mas poruszonych na inne masy, któreśmy sobie wyobrażali albo w stanie spoczynku, albo w biegu postępowym, a które wskutek uderzenia przechodzą, w ruch postępowy lub zarazem i wirowy przez to, że każda ich cząstka otrzymuje pewną w pierwszym wypadku wszystkim wspólną, w drugim zaś z odległością od osi obrotu zmieniającą się chyżość. Atoli ciała, jak wiadomo (T. I. § 53), są złożone z małych cząsteczek, które dla swoich sił przyciągających (właściwych materyi ważkiej) i odpychających (przypisywanych eterowi), tudzież dla rozmaitych nadzwyczaj prędkich ruchów, chociaż niewidomych, ale odwiecznych i ciągle istniejących (oh. księgę, o cieple), nareszcie wskutek sił zewnętrznych, sprowadzonych dziś ostatecznie toż samo do żywych sil ruchu, utrzymują się w stanie tak zwanej rucho-mćj, czyli względnćj równowagi, zmieniającej się z każdą zmianą w natężeniu onych sil pierwotnych, lub w ilości żywśj siły wszystkich tych ruchów, przez co mianowicie ciała stałe doznają trwałych, lub przemijających zmian swej postaci. Jeśli więc cząstki jakiego ciała wskutek nabytśj w uderzeniu chyżości nie

Fizyka T. II,    j