FizykaII01501

10

żać jeszcze tercye, przekonano'się, że sznurek ten zawsze 120 drgań w jednej minucie wykonywał, jeśli środek jego o 1 do 6 centimetrów z pierwotnego położenia swego był wychylony. Inna próba, w tym samym celu wykonana, zasadzała się na tern, iż drut mosiężny, śrubowo zwinięty, 1‘0?8 metrów długi, a 3‘7 milimetrów gruby i na obu końcach zaopatrzony pierścieniami, zawieszono jednym końcem na poziomym haku, a na drugim jego końcu przyczepiano rozmaite ciężary, które pewne przedłu-

żenie sprawiały.	I tak:
ciężar 20 gr...	5 mm	40 gr .	. 12
80 „	20 „	100 „	28
„ iw „	45 „	160 „	55
„ 200 „	75 „

60 gr____ 15mm.

120    35 „

180. „    65

Z porównania tych wypadków doświadczenia okazuje się, iż przy dokładaniu ciężarków od 120 do 200 gramów przedłużenie druta jest proporcyonalne do ciężaru i dla każdej dokładki 20 gramów wynosi właśnie 10 milimetrów. Gdy przeto ciężar 160 gramów zawieszono na końcu druta, a potem go jeszcze o 10 milimetrów' niżej ściągnięto, usiłował on do dawniejszego swego miejsca powrócić, na początKU z natężeniem odpowied-niem 20 gramom, a później z coraz muiejszem, w miarę swego zbliżania się do tegoż miejsca. Zastosowuijąc więc tu formułkę P= mks, w której P oznacza siłę, z jaką ciężar, do druta przyczepiony, usiłuje powrócić do pierwotnego miejsca swego, jeśli w pionowym kierunku o długość s zostanie na dół ściągnięty, mamy dla Q — mg, gdzie Q wyraża ciężar, przyczepiony do druta, g zaś przyśpieszenie ciężkości ziemskiej, widocznie

a ₇

P = — ks, zatem

er

PlT

*■

Q-s’

W miejscu tedy, gdzie przyśpieszenie g = 9-81 metrów, jeśli Q — 160 grm. s = 0'01 m., P~ 20 gr., otrzymujemy wielkość trwania pełnej .oscylacyi T= 0-568 sekundy, co też powyższe próby stwierdzają, w których czas pełnego drgania T— 0-571 okazał się.