40
i b — f b'
T an
a że punkt ten prawie tylko pod wpływem najbliższych punktów sąsiednich zostaje, więc ostatni wyraz oznacza w rzeczy samej całą siłę, która punkt i porusza. Teraz przystąpmy do bliższego określenia wartości różnicy £ b—e //. Wiadomo, że prostopadłe oddalenie punktów y, S, e... od linii a r/ w stojącej fali oznacza się zapomocą zrównania (§ 6, II)
2x t
s — 2a. cos — n. sin 2a— (V),
A Z
gdzie x oznacza odległość każdego w mowie będącego punktu od miejsca wychodu fal, y zaś jego oddalenie od linii a r/, czasowi t odpowiednie. Jeśli przeto oddalenie miejsca równowagi punktu d od miejsca wychodra fal jest®, będzie oddalenie punktu e od niego x-\- Ax—x’, a punktu £ oczywiście x'-\-/\x=x". Kładąc te wartości x\ x" w zrównaniu (V), otrzymujemy wartość prostopadłych odległości Sd=s, ea — s', c£=s". Lecz f. b — s' — 6", f b'—s—■$•', zatem t b — s 1/=^ (.s'—s") - (s—s‘), a przeprowadziwszy zupełnie wskazane tu rachunki, kładąc za-
razem długość stojącej fali — —L, tudzież, dla małych odstępów
li
a zamiast cos —j— n — 1, nareszcie x" = x-\~2A ®, mamy tb'—s — sJ
t r Ax x A*2
— s'—2ci. sin 2n- -- \ —~ti. .sin—ritĄ- r0 n2. a.
x
a ib — f b' -
A
. COS -. 'Tl ! , L i
,»2. cos j~ <n. 2ci. sin 2n —
A X 2
czyli fb — sb'—--
L2
71“. S,
zatem na mocy wzoru (V) dla oznaczenia siły, pędzącej punkt £ ku b, wyrażenie następujące:
Tl2. Az
. s.
L2
P' — fe.