NDIGCZAS0034762576

<60 Władysław Szafer.

w dół żwir piargowy dzięki swej elastyczności. Typ taki (rysunek 1), możnaby więc nazwać typem kotwicowym.

Skoro tylko piarg płynący zesłabnie nieco w swej sile płynięcia w dół dzięki przerośnięciu jego ciała korzeniami i biczowatemi pędami dębika, wtedy pędy dotychczas słabo rozgałęzione i „pływające** elastycznie po jego powierzchni rozgałęziają się wszechstronnie i łączą się w gęstą i zbitą tarczę .zieloną. Biały piarg wapienny noszący na swem ciele kilka lub kilkanaście takich okazów dębika wygląda wtedy z daleka tak, jak gdyby przybity był do ściany skalnej z pod której spływa, szeregiem ciemnozielonych gwoździ o wielkich i płaskich główkach. Porównanie takie nie jest wcale przenośnią, lecz odzwierciedla ono ściśle rolę dębika w utrwalaniu piargu, tembardziej, ie na ciemnych plamach wytworzonych na tle piargu przez pionierskiego

dębika sadowią się bardzo rychło inne rośliny, korzystając z wielkiej ilości humusu, jaką on wytwarza i następnie wychodzą z tych wysp na dalszy podbój piargu.

W rozwoju indywidualnym jest każdy okaz dębika rosnącego na ruchomym piargu najpierw cienkim warkoczykiem zakorzenionym głęboko, potem systemem gęstych warkoczy wiszących w dół i szarpanych płynącym piargiem, wreszcie zieloną tarczą utrwaloną na powierzchni piargu. Podczas tego długotrwałego rozwoju indywidualnego dębika na piargu zdarza się nieraz, że sunący w dół miał skalny zasypuje go, więc posiada on zdumiewającą odporność na zranienia, które rychło zabliźniają się. W walce swej z piargiem nie zawsze jest dębik zwycięzcą. To też nieraz zdarza się spotykać okazy tej rośliny oderwane od korzenia macierzystego i zamierające w dolnej części nurtu piargów wapiennych.

Nader obfite owocowanie i lotność puszystych owoców zabezpiecza dębikowi w walce z piargiem ustawiczny dopływ świeżych rezerw, w postaci wielu tysięcy młodych roślinek, które usiłują wykiełkować na piargu, a wykiełkowawszy_r zakorzenić się w jego głębi kotwicznym korzeniem, zanim ich nie usunie z powierzchni nowy prąd kamieni. W niezliczonych miejscach toczy się w Tatrach równocześnie i z rozmaitemi szansami po obydwu stronach ten