NDIGCZAS0034762582

66 Władysław Szafer.

tęgiej (Caricetum firmae), wśród turni granitowych, powyżej granicy lasu zespołem zwycięzkim zostaje zwykle zespół trzcinników (Calama-grostidetum); utrwalone piargi w piętrze kosówki zajmuje ostatecznie zespół kosodrzewiny (Pinetum monlanae), w piętrze leśnem wreszcie odpowiedni zespół leśny.

Tak oto przedstawia się w krótkim zarysie problem życia roślin na piargu górskim. Objawia się ono — jak widzieliśmy — w cyklach

Piarg wapienny w dolinie Chochołowskiej w stadjum utrwalenia go zespołem kostrzewy pstrej (Festucetum oariae) ; pośrodku Żywy nurt.

(Fot. W. Goetel).

następstw, czyli] s u k c e s y j jednych gatunków po drugich. Najdłuższą jest faza początkowa, w której rośliny pionierskie, posiadające specjalne przystosowania do życia na żywym piargu, usiłują zdobyć ruchomy piarg i zatrzymać go w miejscu. Po tej fazie, trwającej niekiedy bardzo długo (t. zw. faza trwała), przechodzi piarg niejako z rąk do rąk, będąc polem ścierania się i walki konkurencyjnej licznych gatunków roślin, które będąc emigrantami często przypad-kowemi, usiłują utrzymać się na nowem stanowisku. W trzeciej wreszcie fazie opanowuje piarg ten „zespół" roślinności górskiej, który w danych warunkach okazuje się najsilniejszym.

Muszę jednak zauważyć, że cykle przemian, jakim ulegają piargi, nie rozwijają się wszędzie tak samo i nie przebiegają wszędzie w takiem samem tempie. Gra czynników klimatycznych, edaficznych i biotycznych jest bowiem w naturze grą tak skomplikowaną i w efektach swoich często tak nieoczekiwaną, że nieraz zdarza się, iż rozpoczęty w pewien sposób cykl sukcesji nagle się przerywa, a uwięziony już przez