FizykaII16401

158

Fig 72.

walca szklannego, a potem, przypatrując się mu z pewnej odległości, wprawi go w ruch obrotowy około jego osi.

Z tiegp, co tu powiedziano, widać, że linie krzywe tem więcej stają się złoźonemŁ im większą wartość przyjmują liczby wykazujące stosunek dzgań diapasonów. Tęoryczne badania tych krzywych linij i zjawisk, przez nie wyobrażonych, znajdzie czytelnik w tomie dodatkowym niniejszego dzieła, tudzież wa wspomnionym wyżej pamiętniku Lissajousa, (Annal. de chim. et de phys. z r. 1857. III ser. T. 51) i D^ra Strzeleckiego.

§ 29. Obrotowy rucb krzywic widełkowych. W ostatnim paragrafie-zastanawialiśmy się nad różnemi kształtami, rysowa -nemi przez rzut wiązki światła na zasłonie w tym wypadku, gdy liczby drgań obydwóch widełek strojowych są między sobą w prostym stosunku, zatem, gdy ich przestanek zupefme jest czysty. Kształt początkowy którejkolwiek z tych krzywic zależy, jakeśmy widzieli, jedynie od różnicy faz, a każda z nich zachowuje, dokładnie swój kształt, gdy odchylenia wahań pzostokątnych maleją w jednakowym stosunku. Jeżeli zaś drugi diapason tylko się. zbliża do czystego przestankuj wtedy początkowy kształt świetlnej krzywicy nie utrzymuje się stale, lecz okazuje rodzaj ruchu wirowego, przechodząc kolejno przez wszystkie odmiany, odpowiadające czystemu przestankowi, a zmieniającym się łożnicom faz. Przypatrując się temu ruchowi z uwagą, zdaje się, iż linia krzywa waha się na około swego kształtu pierwotnego z pewną chyżością (ob. tom dodatkowy.) I tak np. gdy diapaso-ny są prawie tylko co niejednozgodne, wówczas krzywica świetlna tak się zmienia w tym ruchu, iż z kształtu fig. I na tabl. I a przechodzi powoli w kształty fig. II, III, IV, V i t. cl., nastręczając w zmianach swoich taki sam widok, jak gdyby się z pewnej odległości przypatrywano spokojnie szklannemu walcowi,