page0060

- 58 -

♦

—Nie—to mój—wołat Pawełek—boja go podjąłem.

I ocl słówka do słówka chłopaki poszli w czuby wyzywając się ostatniemi słowy.

-—Czekajcie ja was pogodzę!—ozwał się nadchodzący parobek. Rozdzielił bijących się chłopców, odebrał im orzech, stłukł go, i rzekł:—Jedna połowa łupiny należy się temu, co pierwszy zobaczył orzech, a druga dla tego, co go podjął; ziarnko zaś sam biorę jako sędzia.

XV111, K.MIOTESK i SYN JIDGO.

Pewien kmieć miał obszerne grunta, ogrody, łąki, zabudowanie gospodarskie, porządne i liczne stada bydła i owiec. Parobków i dziewek trzymał też niemało, a ^ widząc wszystko czerstwe, wesołe, i dobrze okryte, każdy domyślał się, że gospodarz musi być człowiek z głową, pracowity, zapobiegły, i dbający o najmniejszą rzecz.

Zdarzyło się, iż musiał daleką drogę odprawić. Przywołał więc syna jedynaka, i rzekł doń: — mój Staszku, potrzeba mi dom i gospodarstwo opuścić na jakiś czas;