page0094

86

Więc uszykował się tez młodzieńczy hufiec i jakoby jeden mąż, pałający odwagą przystanął z oczyma włepionemi na wybranego z pomiędzy siebie wodza. Wyda się wam zapewne, że wódz musiał być najpiękniejszy, neiwyzsz}⁷ wzrostem przynajmniej, że już postawą wszystkich zwracał oczy. Bynajmniej, wśród tych pięknych młodzieńców, którzy wszyscy nosili nazwiska najznakomitszych rodzin w kraju Tęczy ńskich, Zborowskich, Kmitów i t. p., najniepozorniejezy, najdrobniejszy ciałem dowodził Obrany na tę godność przez ich samych uznanie, sprawuje ją prawie tak iajc hetman w boju osiwiały. Jest wszędzie, na wszystko ma baczne oko i oręż gotowym zdaj ' się przyrosły do siodła swego rumaka., a rumak według jego wol na skrzydłach go unosi, lub staje jak posąg z marmuru. Tym prze-wódzcą polskiej szlacheckiej młodzieży, próbującej śił swoich na drodze do sławy wojennej, jest nasz. Jan Tarnowski.

Jakże odmienne teraz myśli zalegają umysł jego matki szczęśliwej! Ona, co bolała niegdyk nad dzieckiem, teraz młodzieńcem się raduje. Widzi, że jego drobne ciało Bóg wielką obdarzył duszą i choć ją choroba przedwcześnie do grobu nachyla, umiera spokojna, bo czuje, że wypłaciła