page0013

13

częściej nie dla siebie. Tkają w fabrykach piękne materye, lecz sami chcdzą licho ubrani. Muszą się czemś przyodziać, ale wywożą za granicę swoją wełnę, len i konopie oraz skóry bydlęce. Sami sprowadzają to wszystko z powrotem w postaci gotowych ubrań i obuwia, lecz za to, co wywieźli, otrzymali tylko drobną kwotę, a za towary sprowadzone zapłacić muszą kilkanaście i kilkadziesiąt razy więcej. Wypasają piękne woły i tłuste wieprze, lecz sami rzadko jedzą mięso i to chyba z chudej krowy.

Wykopują z głębokich pokładów podziemnych .ogromne ilości węgla, lecz sami marzną z zimna. Wiercą otwory na tysiące metrów głębokie, by się dostać do warstw naftowych, rafinują następnie tę naftę w fabrykach, lecz sami świecą łuczywem, świeczkami lub nędznemi lampkami.

U stóp swoich gór mają mineralne źródła i lecznicze zdroje, lecz umierają licznie na choroby zaraźliwe, jak tyfus i suchoty.

Ziemia ich dostarcza im gliny na cegły i dachówki, doskonałego kamienia budowlanego, a lasy wyborowego drzewa, lecz sami mieszkają w lepiankach ciasnych, brudnych i ciemnych i to częstokroć z bydłem pospołu.    «

Zapytacie teraz, skąd wypływa ta zdumiewająca sprzeczność pomiędzy bogactwem otaczającej ich przyrody, tudzież pomiędzy skarbami, które wydaje ich ziemia, a tą biedą, w⁷ której pogrążeni są Polacy?

http://rcin. org.pl’