page0015

5

5

były przed 2000 lat Indyanom, którzy z nich korzystali w celach religijnych, mianowicie: Jogom, Szamanom i Fakirom — którzy wpadali w stan hypnotyczny przez zapatrywanie się w gwiazdy— Bramini, magowie wschodu, kapłani egipscy, a także greccy i rzymscy, działali wzrokiem na osoby osłabione i leczyli różne choroby dotykaniem, pocieraniem a nawet chuchaniem, poprzednio wprowadzając je w sen magnetyczny—co głównie praktykowano w świątyni Izydy w Memphis.

Szczególniej w wiekach średnich, zjawiska przyciągania spostrzegane na magnesach naturalnych, uważano za symbol przyciągania w fizycznóm i psychicznem życiu człowieka. Nawet przez jakiś czas przypisywano gwiazdom pewien wpływ przyciągający na człowieka. Wszystko co taki wpływ przyciągania posiadać miało, nazywano magnesem. O tem przekonywają pisma Theo-phrastusa Paracelsusa Bombasta z Hohen-heim profesora uniwersytetu w Bazylei w r. 1524 i von Helmonta, a także szkota M a x w e 1-1 a, który napisał dzieło „De medicina magnetica“ 1679 wydane w Frankfurcie, w którćm nie ma nawet wzmianki o magnetyzmie jako o zjawisku fizycznóm — ani nawet o zwykłych magnesach, ani o zjawiskach z magnetyzmem fizycznym jakikolwiek związek mających — leczeniu zaś, które i dziś by nazwano sympatycznóm i Maiwell tę samą daje nazwę.

http://rcin.org.pi