page0136

198

Ricciarelli — Riccob oni

polubił młodego zwolennika sztuki, dopomagał w jego pracach a w swoich do < pomocy używał. Umiał też Ricciarelli przyswoić sobie właściwe zalety mistrza, a mianowicie biegłość w rysunku nawet w najtrudniejszych skurczach, lubo ge-nijalnego-mistrzostwa Michała Anioła nie dosięgną,!. W pracach w Watykanie i Farnesina czynny brał udział, szczególną atoli sławę zyskał swojem Zdjęciem z krzyża w kościele Trinita dei Monti. Obraz ten uszkodzony zawaleniem się kopuły, nie dość szczęśliwie odnowił Palmaroli. Rytowali go Cavalleriis, Damę, Zocchi i inni. Inny Ricciarerlli’ego tejże treści obraz posiada muzeum ne-apolitańskie; trzeci, własność niegdyś galeryi Orleańskiej, sprzedano do Anglii. Oprócz tych wspomnieć jeszcze należy Złożenie do grobu podług Michała Anioła w Castlę-Howard w Anglii, Maryja z ciałem Chrystusa, w galeryi w Schleiss-heim, Święta Rodzina w Dreźnie, Rzeź niewinmątek słynny z 70 postaciam obraz, we Florencyi, Dawid i Golijat- w Louwrze. W ogóle mało prac po nim pozostało, Ricciarelli bowiem malował powoli a utwory swoje z drobiazgową wykończał starannością. Później a zawsze pod kierunkiem Michała Anioła, poświęcał się plastyce. Wiele sztukateryj w kościele Trinita dei Monti, jego jest dziełem. Przy schyłku życia wziął się do wykonania statui ś. Michała do głównej bramy zamku ś. Anioła, lecz tej nie dokończył. Zamówiony z Francy) konny posąg Henryka II również w części tylko wykonał; na odlanym przez niego koniu posadzono potem Ludwika XIII na placu królewskim w Paryżu. Ricciarelli zmarł 1567 r. Wspomnieć tu jeszcze należy, żc onto właściwie ocalił od pobielenia sławne dzieło Michała Anioła, S^d Ostateczny czyniąc wniosek, aby osobom nagością w tym obrazie rażącym dorobić stosowną odzież, co dało powód dania mu żartobliwego przezwiska, malarza spodni (Braghettone).

RlCClOli Chrzciciel), uczony astronom, urodzony w Ferrarze 1598 r., w młodym wieku wszedł do stowarzyszenia Jezusowego, w którem nauczał hi-storyi i literatury. Później wyłącznie poświecił się astronomii. Z rokazu przełożonych zgromadzenia zbijał systemat Kopernika i twierdził, że ziemia zajmując środek wszechświata jest nieruchoma, a około niej księżyc, słońce, Jowisz i Saturn biegi swoje uskutczniają. Poczynił dokładne spostrzeżenia nad księżycem. Dzieło jego Alma gest um nomun (Bolonija, 1651 r.), zawierające w sobie spis wszystkich zaćmień księżyca wspominanych przez historyków, począwszy od tego, jakie przypadło przy urodzeniu Romulusa (779 r. przed narodzeniem J. Chr.) aż do roku 1617, po dziś dzien uważane jest za klassyczne. Swoje szacowne poszukiwania nad długościami i szerokościami wyprowadzone-mi z najlepszych obserwacyj, do owego czasu dokonanych, zebrał w dziele: Geographiae et hydrograpbjae reformatae Ubri XII (Bolonija, 1661 r.), którem wiele przyczynił się do udoskonalenia kart geograficznych i hidrografi-cznych. Umarł w Bolonii 1671 r.

RiCCObOlli (Ludwik), reformotor dramatu włoskiegoi, urodzony 1677 r. w Modenie. Mając 22 lat wieku stanął na czele truppy aktorów i już po dziesięciu latach wspólnie z uczonym archeologiem Scypionem Maffei, podniósł teatr w Lombardyi i Wenecy i do nieznanej dotąd wysokości. Z początku zajmował się główni,; tragedyją, później jednak także przekształceniem komedyi, w której z powodu zniesienia arlekina, utracił łaski publiczności. W 1716 r. założył dla księcia orleańskiego teatr włoski w Paryżu, gdzie zarówno on, jat jego żona Helena Rafii (urodzona 1686 r.. zmarła 1771 r.), i syn Antoni Franciszek Riccoboni (urodzony 1707, zmarły 1779) utrzymali świetne tradycyje sceny. R. 1799 Riccoboni ojciec udał się do Parmy, lecz już we dwa lata po-