page0169

R. LXIV. O karze szatanów 161

który mówi II Kor. V, 1: Jeśliby ziemski dom nasz tego mieszkania był zepsowany, mamy dom w niebie¹). — Inni zaś, chociaż tego nie przyznają odnośnie'do dusz, przyznają to jednak odnośnie do szatanów. — Lecz lepiej należy powiedzieć, że ten sam sąd jest nad ziemi duszami i nad złymi aniołami, jak ten sam sąd jest nad dobremi duszami i dobrymi aniołami.

Stąd trzeba powiedzieć, że jak miejsce niebieskie należy do chwały aniołów, to jednak ich chwała się nie zmniejsza, gdy przychodzą do nas, ponieważ uważają to miejsce za swoje, (tym sposobem, którym mówimy, że godność biskupa się nie zmniejsza, gdy aktualnie nie siedzi na tronie), podobnie należy powiedzieć, że szatani, choć aktualnie nie są związani z ogniem piekielnym, gdy są w naszej atmosferze powietrznej, jednak ich kara się nie zmniejsza przez to samo, iż wiedzą, że to związanie się im należy. Stąd powiedziano w pewnej glossie o Jak. III, 6, że: gdziekolwiek idą, niosą ze sobą ogień piekielny. Nie sprzeciwia się temu także, że prosili Pana, aby im nie rozkazywał iść do przepaści, Luk. VIII, 31, prosili o to bowiem, uważając sobie za karę, gdyby zostali wykluczeni z miejsca, w którem mogą szkodzić ludziom. Stąd powiedziano Marek V, 10, że: prosili go²) bardzo, aby ich nie wyganiał z krainy.

Summa Teologiczna.

u

http://rcin.org.pl

1

Vulg.: dom nie rękoma robiony, wiekuisty w niebiesiech.

2

Vulg.: prosił go.