page0186

— 186 —

sołrie sumy płacy, znajduje także sposoby, by odciągnąć od nich najlepszych odbiorców i w ten sposób doprowadzić upartych współzawodników do ruiny.

Przewaga Carnegiego rośnie z każdym rokiem. Jego fabryki, wysokie piece hutnicze i walcownie stają się największemi na całym obszarze Ameryki, a Carnegie zdobywa nazwę „króla stalowego". Przez swoje dawniejsze i teraźniejsze stosunki z dyrektorami kolei doprowadza do szczególnie korzystnych dla siebie taryf. Tam zaś, gdzie nie może tego osiągnąć przez dobrowolną ugodę, wymusza ułatwienie, grożąc budową własnych, współzawodniczących linii kolejowych.

W swoich olbrzymich zakładach trzyma się zawsze zasady, żeby mieć na wszystkich stanowiskach najlepszych robotników, kierowników, inżynierów. Oczywiście płaci ich odpowiednio wysoko. Wszystkie fabryki sprawiają wrażenie dobrze zorganizowanego państwa, w którem panuje Carnegie nad poddanymi robotnikami, lecz panuje tak, iż im jest dobrze, iż kochają i wielbią swego władcę.

Zakłady „Carnegie Steelworks of Homestead" obejmowały około roku 1885 co do obszaru 75 morgów przestrzeni, dawały pracę 25.000 robotników, liczyły 19 wysokich pieców hutniczych i produkowały rocznie kilkaset tysięcy ton stali.    <■

W dziesięć lat później, on poprostu dyktował ceny żelaza i stali dla całej Ameryki. Liczba robotników wzrosła do 50.0000, a produkcya stali do 2¹/, milionów ton rocznie. Cała flota wojenna Stanów Zjednoczonych posiadała pancerze z jego fabryk.

http://rcin.org.pl