page0220

218

chał swoje przygotowania, ale Pan zarzucał mu tę trwożliwość przez proroka Banami, a Pismo Święte czyni mu także wyrzut: że (gdy popadł*w słabość) mniej pokładał zaufania w Boga jak w lekarzach. Po śmierci, syn jego Jgzafat objął rządy.

Panowanie Jozafata. Jego pobożność i gorliwość.

Mało znajdzie się w Judei królów podobnych Jozafatowi. Pan był z nim, albowiem szedł torem Dawida swego naddziada, i obsypał go liiezliczonemi bo-gactwy i bardzo wielką chwałą. Przywrócił służbę Pańską i poprawił obyczaje królestwa z nadzwyczajną starannością. Odparł Filistynów, Moabitów i Ammo-nitów, a to za pomocą swych modłów do Boga, nie zaś siłą oręża. Zawierając przymierze zAcliabem, królem Izraela, otrzymał przestrogę przez proroka Miche-go, ażeby odstąpił od walki przeciw królowi Syryi. Jozafat był posłusznym, i tym sposobem ocalał, gdy przeciwnie król Izraelski zabitym został w bitwie. To jednak przymierze ściągnęło na Jozafata wyrzuty ze strony Pana, który tak mu kazał oświadczyć przez usta Proroka Jehu. „Zasłużyłeś na gniew Boski, dając pomoc bezbożnemu; ale ponieważ skłonny jesteś do dobrych uczynków, i gdy serce twoje zapragnęło Pana, oszczędza on cię więc na ten raz.” Od tego czasu Jozafat pozostał w Jerozolimie, i nie oddalał się z niej, chyba tylko dla przeglądu swojego ludu, dla ustanowienia sędziów w twierdzach i w każdej osadzie otwartej , udzielając im przepisy pełne mądrości i pobożności, oraz dążące do przywrócenia zaniedbanej służby Bożej. Jednakże Jozafat inną rażą zawarł przymierze