page0248

244

prowadzi cela: do rozwoju roślinnego organizmu. Tę pracę podejmuje też pierwiastek zwierzęcego życia, dodając do niej _K znów jeden stopień dalszy: czucie i z niem związane wrażenia zmysłowe i pragnienia zmysłowe. Zapomocą nich, pierwiastek zwierzęcego życia nie ogranicza się tylko na samo tworzenie organizma, lecz dąży, że tak powiem, do pewnego dobrobytu ożywionej przez siebie istoty; ale i on nierozłącznie z materyą zespolony, razem z nią istnieje i razem z nią ginie, bo z nią i w niej tylko cel swego przeznaczenia urzeczywistnić może.

W końcu człowiek jednoczy w sobie obydwie niższe formy bytowania w jednym, nieskończenie od tamtych wyższym pierwiastku; dusza jego nie ogranicza się na samą orga-nizacyę ciała i na czysto zwierzęcy sposób życia, ale duchem będąc, dochodzi do świadomości siebie, swego życia, swych celów i przeznaczenia. Stworzona dla prawdy i miłości, prawdy szuka, miłością żyje; na skrzydłach pierwszej wzbija się po szczeblach stworzeń aż pod stropy niebios, zatapiając się w rozważaniu najpierwszej przyczyny wszechbytu: Boga, któremu miłością ma płacić za miłość, którą ją Stwórca od wieków umiłował. To jej celem, dla którego dopięcia Bóg ją złączył z materyą; a stąd zginąć nie może, choć się ciało rozsypie, bo władze jej i cel wyższe, niż duszy zwierzęcej.

http://rcin.org.pl