page0253

Homllly — Romuald

246

sobą godność pstrowską. Przy obiorach r. 1852 jednak wrócił na dawne stanowisko, gdy ustanowiono, ze posada Mastera of therolls me godzi się ze stanowiskiem członka izby niższej.

Romiteń, miasteczko w Inflantach nad jeziorem lukańskiem.

Romnowe, najznakomitsza świątynia Prusaków pogańskich w grodzie tegoż nazwiska, położonego pomiędzy rzekami Fryszyng i Bejslejn. Kronikarze tak ją nam opisują: na obszernej płaszczyźnie, oblanej dwiema rzekami, stał w pośrodku dąb cudowny zimą i latem zielony, niezmiernej grubości wysokości-. Do koła drzewa był obwód murowany sześciokątny, i nasz Stryjkowski sześć węgłów tej świątyni liczył, tylna jednak ściana zbliżoną była najbardziej do dębu. W przodowej, znajdował się największy otwór, czyli znacznej części tej ściany w obwodzie braknąć musiało. Przed samym dębem były trzy arkady, w których stały trzy główne bogi, Per kun wpośrodku, Poklus po prawej, Atrymp po lewej stronie; inne bogi, jako to: Wirszajtos, Sznejbrato, Kurko i Ziemienmk (ob.) mieli swe posągi, umieszczone we framugach węgielnych, w wewnętrznych ścianach. W tyle dębu znajdowały się kryjówki nagrody święte; przed dębem ku ścianie otwartej, stały ołtarze do palenia oiiar, i utrzymywania ognia świętego. Do koła świątyni był plac, na którym lud się zgromadzał i był przytomny obrządkom. Na nim ułożone leżały stosy drew na utrzymanie ognia świętego. Plac dokoła otaczały domy kapłanów, kapłanek i służby świątyni. Wn;jście tworzyła brama przodowa, po prawej ręce był dom arcykapłana, po lewej gospoda czyli dom gościnny. T. Narbutt w^r rysunku dał dokładne wyobrażenie tej świątyni. Dzieje starożytne narodu Litewskiego, (Wilno, 1835).    K. WL PT.

Romny, (inaczej Romien), miasto powiatowe gubernii Półtawskiej, leży pod 50° 45' szerokości północnej i 51° 9' długości wschodniej, odległe o 24 przeszło mil od miasta gubernialnego Półtawy. W XVII wieku należało do książąt Wiszniowieckich. W roku 1709 zdobyte było przsz Szwedów\ Obecnie domów posiada 657, liczba mieszkańców jego wynosi 6,198 głów płci obojga (w r. 1863).    J. & a...

Romodanowski (Teodor, książę), dawny stolnik, przez Piotra 1 mianowany generalissimusem i księciem-cesarzem (kniai-kiesar\zarządzał kancela-ryją tajną czyli tak zwanym preobrażeńskim prykazem, prowadził śledztwo w sprawie zbuntowanych Strzelców i miał nadzór nad uwięzioną w monasterze siostrą Piotra, c trówną Zofiją. W czasie podróży monarchy za granicę, sprawował najwyższą władzę w państwie, hędąc prezesem rady z kilku bojarów złożonej. Umarł w r. 1717. Po jego śmierci, tytuł „księeia-cesarza, przeszedł z rozkazu Piotra ^l, na syna Romodanowskiego Jana, późniejszego gene-rał-gubernatora Moskwy, zmarłego w 1730 roku.    J. Sa.

Romowe, Ob. Srzednik.

Romuald (święty), opat, urodził się w Rawennie, z książęcego domu Ho-nesli, roku 956. Będąc świadkiem pojedynku ojca swego Sergijusza z krewnym i zabójstwa tego ostatniego, Romuald, przejęty od młodości uczuciami religijnemi, wyrzucając sobie niejaki udział w tym nieszczęsnym wypadku, wstąpił do klasztoru za pokutę. Przebywał później w rozmaitych klasztorach włoskich, hiszpańskich i francuzkich, gdzie starał się jak najściślej przestrzegać regułę zakonną, co nań ściągało prześladowanie, obelgi słowne, a nawet czynne ze strony spółbraci. Romuald jest założycielem zakonu kamaldałów. W roku 1009 zaczęto budować ich klasztor albo erem, w dolinie, między górami Apenninu, zwanej Campo-Maldoli, to jest pole Maldolego, ponieważ tak