0008601

162

bawy luduj pośraiewając dumę hardych fuków zarozumiałego ówczesnego wroga (1).

Każdy z trefnisiów nadwornych dla odznaczenia się szczególnego przebierał się dziwacznie, co dostrzegamy z przysłowia XVI wieku.

„Każdy błazen swoim strojem (2).“

Najpospolitszy wszakże był ich ubiór od najdawniój-szych czasów, kapota długa z kapturem, ztąd o tem przypowieść stara:

,,Choć w kapturku błazen chodzi,

Przecie czasem swe wywodzi (3).¹⁴

M. Rej opisuje osobliwy strój owoczesnego tre-fnisia: (4)

„A za nimi błazenek w kulili i z cepami,

Zowią go Slullitia, a pas okowany,

Uszy jako u sarny, n nich wiszą dzwonki,

A cepy na pstrym kiju z lisiemi ogonki.“

Że używali różnofarbnego stroju ztąd S. Klonowicz (5)

(1)    Herby Rycerstwa Polsk. Bartosza Paprockiego 1584 r.

(2)    Rysiński 1619 r.

(3)    Facecye albo furfanterye dworskie 1661 r.

(4)    Opis w wizerunku poczciwego człowieka.

(5)    Worek Judaszów.

mówiąc o trefnisiu dodaje „Błazen szachowany“ to jest z rozmaitych sztuk odmiennej barwy złożony.

Jak widziałem w rękopiśmie Bema z 1505 roku w bibliotece Krakowskiej (który mi ś. p. J. S. Bandtkie pokazywał) w którym współczesne ubiory są zachowane, błazen stojący przed kramem kupcowój, ma z kapturem w kształcie hełmu rycerskiego szatę żółtą powyżej kolan, nogi gołe, wąs i gęsta broda, a w ręku podwójne trąbki.

Przy rękopiśmie historyi rodziny Szydłowieckich (własność Tytusa Hr. Działyńskiego) kiedy z rąk Króla Polskiego odbiera herb pierwszy Szydłowiecki, na przo-dzie obrazu jest wymalowany błazen z psem igrający w długiej szacie na pole różnobarwnej, z kapturem na głowie, u którego dodane sarnie uszy. Co szczególniejsza że przy butach ma takież uszy, czego w innych rysunkach ani opisach znaleźć nie można.

*-oto