page0278

276

Ponieważ Ochozyasz me miał syna, jego więc brał Joram panował po nim.

Panowanie Jorama trwało lał dwanaście. Ten także czynił złe przed Panem, ale nie tyle co ojciec jego i matka; obalił bowiem ołtarze Baala, które Acbab powznosił. Sprzymierzywszy się z królami JudyiEdo-rnu, wyruszył na wojnę przeciw królowi Moabitów, zwyciężył go, nie siłą oręża, ale cudem, który Bóg uczynił, okazując Moabitom w polach wody jak krew czerwone. Ci mniemając, że królowie sprzymierzeni nawzajem pozabijali się, ruszyli śmiało do obozu Izraelskiego dla zabrania łupów; łecz wojska sprzymierzonych napadły na nich i do szczętu zniosły. Potem także Joram zwyciężył Syryjczyków innym cudem Boga, który dał im słyszeć w ich obozie, odgłos strasznego wojska, napaść na nich mającego. Tak tern zostali przestraszeni iż, opuściwszy cały obóz, uciekli, myśląc tylko o zachowaniu życia. Jednak, innym czasem, prowadząc drugą wojnę przeciwko Hazaelowi, królowi Syryjskiemu, Joram, zostawszy ranionym, cofnął się do Jezrahel dla wyleczenia się. Tymczasem Jehu, namaszczony królem Izraelskim przez proroka Elizea-sza, powstał przeciwko niemu i zabił go w winnicy tego samego Nabota, któremu ojciec jego niewinnie życie odebrać kazał. Następnie Jehu wyciągnął ku Samaryi, a wszedłszy tam ujrzał królowę Jezabel przybraną we wszystkie ozdoby swoje, patrzącą z okna wysokiej sali. Kazał ją zrzucić ztamtąd, a ciało tej dumnej królowej, która dokładała i wszelkich usiłowań aby nie pozostało śladu czci Bozkiej, końskiemi kopytami stratowane, i od psów pożarte zostało, tak, iż gdy ją pogrzebać chciano, znaleziono tylko czaszkę, nogi i końce rąk, straszne znaki dowodzące surowej Bozkiej sprawiedliwości. Jehu kazał także wymordować