page0281

ROZDZIAŁ XV.

Pragnienie posiadania doskonałego szczęścia wymaga nieśmiertelności duszy.

Beate certe omnes vivere volumus ne-que quisquam est in hominum genere, qui non huic sententiae, antequam emissa est, consentiat.

August. De morib. Dcci. c. 3, v. 4.

Może nie każdy potrafi ocenić należycie siłę dowodową poprzedzającego rozdziału, jaka wypływa z żądzy rozumu posiadania wieczystego prawdy; tein silniej za to przemawia do naszego przekonania o potrzebie wiecznego trwania duszy inna żądza, żądza woli, jej chęć niedająca się wykorzenić posiadania na zawsze doskonałego dobra, miłość tego dobra, z którego posiadania wypływa doskonałe zadowolenie, słowem: szczęście.

Powiada gdzieś św. Augustyn, że aktor pewien oznajmił w teatrze, iż odgadnie każdemu, czego pragnie. Gdy się nazajutrz zebrała liczna publiczność, wystąpił aktor i w te odezwał się słowa: „Wszyscy pragniecie tanio kupować, a drogo sprzedawać". Nie godzi się atoli na to zdanie św. Augustyn, powiadając, że aktor byłby daleko trafniej odgadł pragnienia

http://rcin.org.pl