page0293

285

Rosenkranz — Rosenoble

śmierć. Hegla stanowić dalszy postęp nauk.. Idei tej broni Rosenkranz w piśmie do Wittha: Moja reforma systemu Hegla, (Królewiec, 1852).

Rosenmuiler (Jan Jerzy), słynny teolog protestancki, urodził się r. 1736

w Ummerstiidt w księztwie Hildburghausen, r. 1774= został professorem teologii w Erlangen, a 1783 w Giessen, a we dwa lata później w Lipsku, oraz tamże superintender.tem. Umarł r. 1914. W Lipsku zaprowadził liturgiję zgodniej-szą z duchem czasu, i używał niemałej sławy i popularności jako kaznodzieja. Z licznych jego pism treści teolog¹'cznej szczególniej eie odznaczają: »$cholia in Novum Tes^amcntum (tomów 6; wyd. 6-te, ogłoszone przez jego syna F F. Karola Eosenmuller, Lipsk, 1315—31), i Historia inferpe/afionis librorum sacrom n in ecclesia Christiana (Lipsk, 1795—1814, tomów 5); Morgen und Abendandachtcn (7 wyd. Lipsk, 1920); Betrachtungen iiber wrnehmsten Wahrkeiłen der Religion wif a!te Tage des Jahres (tomów 4, 1801); Anlei-tung fiir angehende GeisfiPke (1792); BeHrage zur Horn i! et itr (1814). Pośmiertne jego dzieło nosi tytuł: Handburh ednes ai/gemcin fassh'ck^on UnterricMs in der christUrhen Glaubens und Sdtenlehre, (t-jmów 2, Lipsk 1918). Wydał także zbiory kazań i homilij. —ROSCMnfiller (Ernest Fryderyk Karol), najstarszy syn poprzedzającego, oryentalista, urodził się w Hessberg, w Hild-burghausen r. 1768; r. 1795 został professorem literatury wschodniej w Lipsku. Główne jego dzieło: Scholia in Vetus Testamentum (częścr jedenaście Lipsk, 1788—1835), on sr_m skrócił pod tytułem: Scholia in Vetus Testamen-tum in co/npendium redacta (tomów 5; 1828—35). Wydał także: Hand-bv^ph fiir dip Literatur der bibliscken Kritih und Exegese (tomów 4; Getynga, 1797—1800); Dasalte und neue Morgenland. oder Erlduterung der Hei-ligen Schrift (6 tomów, Lipsk, 1818—20); Handbuch der bibliscken Alter-thumshnnde (4 t.; 1823 —31): hosiitutiones ad fundamenta liaguae Arabicae (1818), ułożone podług dzieła *acy; Analecta Arabica (t. 2.1825) L. R.

Rogenmiiller (Jan Chrystyjan), brat młodszy Ernesta Fryderyka Karola, oryjentalisty, zasłużony anatom, urodził się w Hessbergu 1771 r., kształcił się w szkole pedagogicznej w Giessen i św. Tomasza w Lipsku, nauk lekarskich słuchał w Lipsku i Erlandze. W r. 1794 został prosekrorem przy teatrze anatomicznym w Lipsku, a w r. 1800 nadzwyczajnym i w r. 1804 zwyczajnym professorem anatomii i chirurgii. Umarł 1820 r. Zjednał sobie imię opraco-wanem wspólnie z Isenflamm’em dziełem: Beitrdge zur Zergliederungshunsf (2 tomy; Lipsk, 1800), tudzież własnemi pracami: Chirurgisch-anatomische Abbi/dnngen fiir irzte und Wundarzte (3 t.r Weimar, 1804—12) i Hand-buch der Anatomie (Lip^k., 1808, wydanie 5-te Webera, 1834). Z innych pism jego przytoczymy: Beitrag zur physilralischen Geschiehte der Erde (2 tomy; Lipsk, 1799—1805); wydane z Tilesius’em: Besthreibung merh-wiirdiger Hóhlen (2 tomy; Lipsk, 1803—1806); Merhwiirdigheiten der Ge-gevd eon Muggendorf (Perlin, 1804); Abbddung und Brsrhreibung der fos-silen Knochen des Hóhienbdren (Wejmar, 1804).

Rosenoble, (n> Me a ta rosę, rosatus nobWs), moneta złota wybijana za króla angielskiego Edwarda III w latach 1343—77. Nazwisko tej monety pochodzi od wizerunku róży po obu stronach zamieszczanego i od czystości złota. Na głównej stronie znajduje się wyobrażenie okrętu, na któ^rego boku umieszczona jest róża; na okręcie siedzi król z mieczem w ręku i tarczą her-bowną; na stronie odwrotnej widać róże ośmiolistną i legendę: fffS Aut Tran-siens Per Medium lllorum /bat, odnosząca się do sporów między Edwardem i stolicą apostolską Czystego złota zawiera się 23 karaty i 10 granów, a 30