304
Yerworna, Loeba i wielu innych badaczy, że się zajęli zbadaniem dokładniejszem galwanotropizmu, które to zjawisko objawia się w ten sposób, że niektóre wymoczki (np. Paramoecium), poddane działaniu prądu elektrycznego, odbywają ruch już to w kierunku katody, już też anody (galwanotrop. dodatni i ujemny). Zjawisko to przypomina grupowanie się jonów w czasie joni-zacyi roztworów solnych, ale nie wiadomo jeszcze, jaka jest właściwa jego przyczyna.
5) Rozmnażanie się komórek. Widzieliśmy, że wzrost organizmu odbywa się nie tylko przez pomnażanie ilości substancyi żywej w obrębie jednej komórki, lecz także przez mnożenie się ilości komórek, w których dokonywują się procesy przemiany materyi. Wiemy już, że podług Schleidena nowe komórki mają powstawać przez wykrystalizowanie z płynu macierzystego; Schwann poszedł jeszcze dalej przyjmując samo-rodztwo komórek z materyi nieuorganizowanej. Dopiero Robert Remak wykazał w r. 1855 na rozwijających się ciałkach krwi w zarodku kurczęcia, że nowe ciałka krwi powstają tylko z dawnych przez ich podział. Remak był zdania, że przy poczynającym • się podziale naprzód jądro się dzieli na dwie połowy, za czem dopiero idzie podział protoplazmy, która przybiera zwolna postać ósemki lub biszkoptu, póki się nie oder-wią obie połówki. Była to jednak obserwacya niedokładna, jak się okazało z dalszych badań Reicherta, Baera, Robina, Yirchowa, Ant. Schneidra. Meisel z Warszawy (1875), Bii-tschli, Fol, Strasburger, Van Beneden, Flemming i O. Hertwig skonstatowali cały szereg procesów, przygotowujących podział komórki, a Schleicher (1878) nadał nazwę: karyokinezy (%apuov =jądro, xtv£lv = poruszać) objawom, którym ulega jądro komórki w czasie przygotowującego się i przebiegającego w niej podziału. W r. 1882 Flemming nazwał ten rodzaj podziału komórki, jaki opisał Remak, amitozą (od |xtxo; = nitka), a podział karyokinetyczny: mitozą lub podziałem mitotycznym, i te nazwy dotąd się utrzymują w nauce.
A mitoz a. Podział amitotyczny odbywa się w ten sposób, że jądro przekształca się zwolna we formę ósemki, dzieli się następnie na dwie części, z których każda przechodzi w jedną połowę protoplazmy równocześnie z jądrem się przewężającej. Po usunięciu się pomostu między połówkami przewężonemi