page0349

WROŃSKIEGO ŻYCIE I PRACE. 839

87.    Lagrange Cli. Exposition critique de la methode de Wroński pour la resolution des prohlhnes de Mecanique cćleste par . . . , astronome adjoint a PObservatoire royal de Bruxelles. Premi&re partie, Bru-xelles, 1882, 4-to, str. 70. (Extrait du tome XL1V des Mćmoires courannćs et Memoires des savants etrangers, publiós par 1’Acadć-mie royale des Sciences etc 1882. Rapports de MM. Folie et Van der Mensbrugghe. Bulletins de 1’Acadómie 3-me serie, t. III, Nr. 1, janvier 1882).

Porówn. Część I, str. 157—159, 172—173).

88.    Muir A. A Treatise on the theory of determinants. London 1882.

Na str. 224 — 227 i 230 — 234 znajdują się twierdzenia o wyznacznikach „schin“ Wrońskiego, które Muir nazwał „wronskianami^u. Nazwa ta utrzymała się w nauce.

89.    Agabbo. Bando agli equivoci. Due dialoghi sul messianismo, Dottrina filosofico-religiosa di Hoene Wroński. Vicenza, 1882, str. 24.

90.    Lagrange Ch. Formę gónćrale du reste dans Vexpression diunę fonc-tion au moyen d’autres fonctions par . . . , astronome a l’Observa-toire royal de Bruxelles. Comptes rendus de 1’Acadómie des Sciences de Paris (9 juin 1884), 4 pages.

Rozprawa odnosi się do „prawa najwyższego¹¹. Porówn. Nr. następny.

91.    Lagrange Cli. Demonstration elementaire de la loi supreme de Wroński par . . ., astronome royal de Bruxelles. (Prósentee a la Classe des Sciences dans la sóance du 2 aout 1884). Extrait du tonie XLVII des mńmoires de 1’Academie royale des Sciences, des lettres et de beaux-arts de Belgiąue 1884), 4-to IV, 8.

Na stronicach I — IV: Rapport de M. P. Mansion. Notę. Rapport de M. De Tilly.

92.    Lagrange Cb. Developpement des fonctions d’un nombre quelconque de rariables independantes a Vaide dautres fonctions de ce memes rariables. Dericdes des fonctions de fonctions. Par . . . , astronome a l’Observatoire royal de Bruxelles. (Prćsentć ii la Classe des Sciences le 11 1’octobre 1884). Extrait des Mćmoires couronnós et M6moires des savants ótrangers, publiós par 1’Acadómie royale de Belgique, tome XLVIII, 1885.

Część pierwsza rozprawy przedstawia formę „prawa najwyższego¹¹ dla funk-cyj wielu zmiennych, Część druga stwierdza wzór na przechodne funkcyj , podany przez Wrońskiego w „Filozofii technii^u 11, pp. 31, 53, 55, 110.

http://rcin.org.pl

22*