page0401

393

Siderowicz — Sidney

sługę przez wydanie swem kosztem ważnego do historyi Litwy i Rusi dzieła Ignacego Daniłowieża p. t. Skarbiec dyplomatów, (Wilno 1860 r.) w którym Siderowicz podał wiadomość o życiu i pismach tego autora.    F. M. S.

Sidi-Mohammed, cesarz Marokański i Fezu, urodzony w 1803, wstąpił na tron w 1859 r., po ojcu swoim Abd-er-Rhaman’ie Zaraz w początkach naraził się na wojnę z Hiszpaniją, która siły swoje wysłała pod głównem dowództwem 0’Donnell’a i generałów Echague, Zaballa, Ros i Prim. Po wielu trndach, nieznośnym klimatem i ciągłemi deszczami zwiększonych, wojska hiszpańskie zdobyły Tetuan d. 6 Lutego 1860 r. Mulej Abbas, wódz marokański, przystąpił do układów o pokój, które wszakże wkrótce zerwano. Hiszpanie uderzyli na Tanger i zadali przeciwnikom zupełną klęskę, następstwem której było przyjęcie warunków, trwałość pokoju zapewniających. Odtąd Sidi-Mohammed starał się wejść w przyjazne stosunki z niektóremi państwami europejskiemi, urządził żeglugę, pobudował latarnie morskie. Poczynione na korzyść zagranicy ustępstwa celne, oburzyły jego poddanych, co go zmusiło prawie do zrzeczenia się tronu w 1862 r. W 1864 r. wydał postanowionie dozwalające europejczykom prowadzić handel po całem państwie Marokańskiem.

Sidło, do chwytania ptaków, skręcone z włosienia końskiego, i umocowane na jakiej przynęcie, do której chętnie zlatują. Myśliwi sidłami nazywają rozmaite chwytki, żelaza i t. p. zastawy zręczne, które mi zwierza, jak ptastwo łowiono. Techniczne ich nazwy obejmują dzieła specyjalnie poświęcone łowiectwu, a wielka ich liczba wskazuje i bogactwu zwierzyny w dawnych wiekach i rozwój świetny myśliwstwa.    K. WL W.

Sidmonth (Henryk Addington, vicehrabia), mąż stanu Angielski, syn lekarza, ur. 1755 r. w Londynie, wychował się razem z Pittem, synem hrabiego Chatham, i jak on poświęcił się zawodowi adwokackiemu. Wszedłszy 1782 r. do izby niższej, popierał swojego przyjaciela przeciw partyi Foxa; r. 4789 został mówcą (prezesem) tejże izby, poczem wyrzekł się zajęć powyższych, a lubo ciągle wierny pozostał sprawie Pitta, zjednał sobie umiarkowaniem i poczciwością szacunek wszystkich stronnictw. Roku 1801 po wyjściu Pitta z władzy, Addington został pierwszym ministrem, zawarł pokój w Amiens, wszakże po wybuchu na nowo wojny z Francyją, dla braku energii ustąpić znów musiał miejsca Pittowi (14 Maja 1804 r.) Król jednak mianował go wicehrabią Sidmouth, członkiem rady tajnej, i tyle okazał mu przyjaźni, że Pitt przez zazdrość stał się jego największym wrogiem i spowodował jego upadek. Po śmierci Pitta, Sidmouth wszedł na nowo do gabinetu z Foxem, potem powtórnie z lordem Castlereagh, po śmierci jednak tegoż wziął się do spraw publicznych i zmarł 1844 r.    F. H. L.

Sidney (Algernon), anglik republikanin, którego król Karol II, bez dostatecznego dowodu stracić kazał za zdradę stanu, był drugim synem hrabiego Roberta Leicester, i urodził się w Londynie 1620 r. Podczas rewolucyi, wraz z bratem swoim vicehrabią de Fisie, został republikaninem, służył w wojsku parlamentu i powołany był na członka kommissyi sądowej, która sądzić miała Karola I. Wprawdzie obecny był na obradach, ale w dniu wydania wyroku trzymał się zdała i odmówił podpisania aktu stanowiącego o ścięciu króla. Pomino to Sidney był zapalczywym republikaninem. Gdy Kromwell przywłaszczył sobie władzę protektora, nieukontentowany schronił się do majątku rodzinnego w Penshurst i zapewne tu napisał swoje sławne Discourses concer~ ning gorernemente (Londyn 1698). Po nastąpionej 1660 restauracyi Stuartów w Anglii, Sidney był posłem brytańskim w Kopenhadze, lecz odmówił