439
sadniczego prawa biogenetycznego« musi przebiegać w swym rozwoju embryonalnym; nie długo atoli dopatrzył się Haeckel nowych 8 stopni przodków człowieka1), i przy tej też liczbie, nie wiadomo, czy definitywnie, pozostał on w swej broszurze ostatniej2). Owa progonotaxis przedstawia się w ten sposób, że 5 pierwszych stopni, objętych nazwą wspólną: »Przodkowie protystyczni«, obejmuje 5 grup, a to: 1) Monerą, 2) Algaria, 3) Lobosa, 4) Infusoria, 5) Blasteades; stopnie 6—11 zawierają grupy: 6) Gastraeades, 7) Platodes I, 8) Platodes II, 9) Prover-malia, 10) Frontonia, 11) Prochordonia; stopnie 12—15 mają grupy: 12) Acrania I, 13) Acrania II, 14) Cyclostoma I, 15) Cy-clostoma II; stopnie 16—20 obejmują grupy: 16) Selachii, 17) Ganoides, 18) Dipneusta, 19) Amphibia, 20) Reptilia; stopnie 21 —23 mają grupy: 21) Monotrema, (Promammalia), 22) Marsu-pialia, 23) Mallotheria; poczem idą stopnie 24—30 z grupami: 24) Lemurąvida (starsze półmałpy z Zachodu), 25) Lemurogona (młodsze półmałpy), 26) Dysmopitheca (małpy z Zachodu), 27) Cynopitheca (pawianowate, Hundsaffen), 28) Anthropoides (człeko-małpy), 29) Pithecanthropi (małpo-człeki, Alali), i wreszcie 30) Homines (Loąuaces).
Na str. 99 spotykamy wryciąg genealogiczny człowieka, ale tylko do Naczelnych (Primates) sięgający3). Stopień najniższy zajmują Prochoriata z Archiprimasem na czele, potem idą Pa-chylemures, Necrolemures, Simiae; od nich mają się wywodzić Archipithecus, Prothylobates atavus, Pithecantropus alalus, Homo stupidus (sic!), a od tego w końcu: Homo sapiens. Z obawy zaś, aby ktoś nie zażądał rodowodów tej progonotaksy, zastrzega się Haeckel z góry4), że dowodów dostarczyć nie może, bo po-ginęły w pomroce dziejów, ale mimo to: »Die Abstammung des Menschen von einer ausgestorbenen tertiaren Primaten-Kette (Affenkette) ist keine vage Hypothese mehr, son-
M Haeckel Uber unsere gegenwartige Kenntnis vom Ursprung des Menschen. Yortrag. Bonn 1889, str. 36.
*) Haeckel: Der Kampf um den Entwicklungsgedanken. Berlin 1905, str. 96.
*) O pochodzeniu człowieka: Przez Dra E. Haeckla. Ze słowem wstę-pnem prof. Dra B. Dybowskiego. Lwów 1902, str. 8 nastp.
*) Uber unsere gegenwartige Kenntnis j. w. ad I.