page0452

444

Sierpiński — Sierpichow

rych znajdowało się aosyć życia i erudycyi. Pomiędzy ówczesną młodzieżą odróżniał się poważniejszemi pracami, zawczesna atoli śmierć przerwała rozwinięcie jego talentu i iiankę. Umarł w Warszawie 1843 r. Oprócz wielu artykułów i powiasiek umieszczonych w Przeglądzie Warszawskim, Piśmiennictwie krajow^rem i Nadwiślaninie, wydał osobno: 1) Obraz miasta Lublina (Warszawa, 1839 r., w8-ce); wydanie 2-gie pod tytułem Historyczny opis Lublina, wydanie powtórne powiększone kroniką miasta i dodatkami (tamże, 1843, z rycinami. 2) Treść hodexu karzącego polskiego (tamże, 1841).    3) Robert

Djabel, powieść kra .owa (tamże, 1842).    4) Aowy gabinet powieści (tamże,

1842), 3 tomy. 5) Pięt powieści oryginalnych (tamże, 1843.) F. M. 8.

Sierpnica, rzeczka w królestwie Polskiem, wypływająca z błot rozciągających się pod miastem Bielsk w powiecie Płockim, przy wsi Mieszczku, za miastem Sierpcem wpada z lewego brzegu do rzeki Skrwy.

Sierpski (Felix), professor medycyny w' akademii krakowskiej, pisano go z łacińska Sierpenis, Sierpczius i Sierpscius, Feliks Lazarides Sitrpscius właściwie zatem Sierpski Lazarowicz, i tak też napisano go w aktach uniwersytetu 1562 r., często przez skrócenie Srrpcz, ztąd przekręcono S'eprez w^r spisie ówczesnym professorów. Toż około r. 1554 nazwisko jego znajduje się w metryce wydziału filozoficznego akademii krakowskiej między czytającymi jako extraneus, collega minor, collega major i dziekan wydziału. Ostatni raz znajduje się wymieniony w tejże metryce pod r. 1555. Zdaje się przeto, iż wkrótce potem udał się do Włoch na naukę lekarską i tam w Rzymie został doktorem medycyny. W r. 1561 powrócił do Krakowa, gdzie w tymże roku oddano mu dom w ulicy brackiej, dawniej bursę węgierską, pod warunkiem, ażeby tamże utrzymywał uczniów jakiegobądż stanu i narodu przybywających do Krakowa na naukę, i żeby ich stołował za słusznem wynagrodzeniem, sam zaś opłacał uniwersytetowi 30 grzywien. W r. 1562 wcielonym został do wydziału lekarskiego, po śmierci Marcina z Krosna, w którym wykładał między innemi aforyzmy Hippokratesa. Ogłosił krytykę twierdzeń lekarskich Stanisława Zawadzkiego, względnie czego orzeczono na zgromadzeniu w dniu 21 Lutego 1564 r., że rozpowszechnienie tego pisma nastąpiło bez wiedzy uniwersytetu. Umarł w Krakowie 1573 r. poczyniwszy zapisy dla kościoła św. Anny, bursy ubogich, bursy filozofów' i kollegijum większego. Dzieła jego drukiem ogłoszone, a dotąd znane są: 1) Examen Thematum S. Stanislat Zawaccii Pici Cracoriensis an. 1563 in academ <a disputandi gratia temere produclorum (Kraków, 1563, w 8-ce).    2) O morowej zarazie przestroga

i nauka (tamże, w druk. Łazarza, 1564, w 8-ce).    F. M. S.

Sierpski (Wojciech), professor fiilozofii w' akademii krakowskiej i wierszopis łaciński. Brał czynny udział w sławnej dyspucie z Jnkóbera Górskim, wykładał Cycerona na wydziale filozoficznym, pisał o przyczynach wad i obyczajów w XVI wieku, oraz wiele drobnych p-oezyj po rozmaitych dziełach rozproszonych. Umarł w Krakowie 1620 r. Wy lał z druku: i) Annofationes in M. T. Ciceronis Dirinationem in C. Yerrem (Kraków, 1575 roku, w 8-ce). 2) Exhortafio de causismalorumpraesntis saeeuli et eorundem remedrs (tamże_r 1592 r., w 4-ce).    F. M. S.

Sierpnchow, miasto powiatowe gubernii Moskiewskiej, nad rzeką Narą, odległe o 13 przeszło mil od miasta gubernijalnego Moskwa. W roku 1328 należało do wielkiego księztwa moskiewskiego; w r. 1374 stanowiło udzielną posiadłość księcia Włodzimierza Andrzejewicza, stryjecznego brata wielkiego księcia Dymitra Iwanowicza Dońskiego. W r. 1382 zdobyte i spustoszone