22
Chrześciański duch zatem jest najważniejszym środkiem wychowawczym, wszystkie inne są tylko środkami chrześ-ciańskiego ducha, przez które on działa, bądź na cielesne życie bądź na duchowe; bądź więcej ogólnie bądź więcej indywidualnie; bądź pośrednio, bądź bezpośrednio: bądź pozytywnie bądź negatywnie; jak tego wymagają rozmaite pedagogiczne cele i okoliczności.
To połączenie naturalnych i nadnaturalnych środków wychowawczych określone jest w tych pięknych, krótkich słowach: »Módl się i pracuj«. Nadnaturalne poprzedzają naturalne, naturalne jednak z nadnaturalnymi są przez to słó-weczko »i« połączone.
Ten duch chrześciański stał się dla nas ideałem w Chrystusie Panu. Wychowawca musi sam naśladować Chrystusa i swoich wychowanków do naśladowania Chrystusa nakłaniać, ażeby osiągnąć w zupełności naturalny i nadnaturalny cel wychowania. W naśladowaniu Jezusa Chrystusa osiąga się jedynie pewnie ziemskie i niebieskie przeznaczenie człowieka
Środki wychowawcze mają prowadzić wychowanka do osiągnięcia jego podwójnego przeznaczenia. Środki te same przez się nie mogą tego uskutecznić, gdyż stają się one skuteczne dopiero w ręku dzielnego wychowawcy, który umie się należycie z nimi obchodzić. Przy ich użyciu musi być należycie rozważony i uwzględniony tak cel wychowania jako też natura i stosunki wychowanków. Przez metodę wychowania rozumiemy tedy uzasadnione według planu i dobrze obra-chowane użycie środków wychowawczych ku -osiągnięciu celu wychowania. Jeżeli więc środki wychowawcze są więcej po-jedynczemi aktami, to znowu metoda wychowawcza mieści w sobie ogół wychowania, tak cielesną jak duchową, doczesną i wieczną stronę onegoż, a mianowicie w ustawlcznem uwzględnianiu wszystkich indywidualnych właściwości wychowanka ze względu na wrodzone usposobienie, lalenla, wiek, płeć.
2. Przytem niech uwzględnia wychowawca następujące ogólne zasady:
a) Wychowanie ma być poglądowe. Cel wychowania powinien być osiągnięty raczej za pośrednictwem czynów jak