page0560

Russell — Rust

552

Tiiu wojsk. Po wylądowaniu w Krymie nastąpiły świętne walki nad Almą, pod Inkermanem i oblężenie Sewastopola. Russell badawczem okiem dojrzał uchybienia swego rządu i takowe biegłem piórem, angielskiej publiczności dał poznać. Ze strony urzędowej, korrespondencyje jego uznane były za kłamstwo, gdy jednakże wkrótce prawda na jaw wyszła, izby gwałtownem m otane niezadowoleniem, zażądały obalenia ministerstwa lorda Aberdeen. Jakoż Pal-merston objął ster rządu, Russell zas miał tę pociechę, że dał inicjatywę do stanowczych reform, którym wojna pomyślne swe rozwiązanie zawdzięcza. Po zdobyciu Sewastopola powrócił do Anglii, gdzie z zapałem przyjęty, otrzymał od uniwersytetu Dublińskiego dyplom doktora prawa. Wszystkie swoje krymskie korrespondencyje zebrał i wydał w jednem dziele, któremu dał napis Hi— story of the War (Londyn, r. 1856). Następnie, z polecenia Times’a jeździł do Moskwy na koronacyją cesarza Alexandra £1, zwiedził południową Rossyję i Konstantynopol, a za powrotem do Anglii miewał publiczne odczyty o wojnie krymskiej, co dało materyjał do nowego dzieła British expedition to the Crimea (Londyn, r. 1857), uzupełniającą poprzednią jego w tym przedmiocie pracę. Wybuchłe w r. 1858 powstanie w Indyjach powołało znów RnsselFa do obozu sir Colin’a Campbell. Tu działaniom wojennym towarzyszył on nieodstępnie aż do wzięcia Laknowa* i rozproszenia powstańców. Za powrotem do Anglii opisał całą tę wyprawę w pamiętniku p, t. Aly diary in India (Londyn, r. 1860, tomów 2), w któręm, obok oddania słuszności męztwu swych rodaków, wytyka zarazem błędy swego rządu i nadużycia, jakie dały powód do tak straszliwych zawichrzeń. W r. 1861 popłynął do Ameryki dla przypatrzenia się zbliska domowej wojnie. - Przejechał Nowy Jork, Charleston, Mobile, Nowy Orlean, Mississipi, Ohio do Washingtonu i był świadkiem klęski związkowych pod BulPs Run, którą dowcipnie w gazecie swej opisał.

Russyan (Henryk), dominikanin, magister teologii, mąż uczony, wielki teolog i sławny swego czasu kaznodzieja, był prowincjałem i definitorem swego zakonu, w ostatku zaś przeorem klasztoru we Lwowie, gdzie umarł w r. 1760. Wydał z druku: Kazanie na cześć S. Franciszka Reyis r. 1738 i S. Józef a r. 1742. Zostawił w rękopiśmie kazania miewane podczas rozmaitych uroczystych obchodów.

RllSt (Jan Nepomucen), doktor medycyny i chirurgii, jeden z najznakomitszych nowożytnych medyków. Urodził się w Jauerning na Szląsku r. 1775 z ojca Józefa, radzcy regencyjnego. Chodził do szkół w Tropawie i Weisswas— ser. przez niejaki czas był w korpusie inżenierów austrjackich, uczęszczał potem na uniwersytet w Wiedniu r. 1792, poczynając od nauki filozofii i utrzymując się tylko z prywatnych lekcyj. Od r. 1794 słuchał prawa, później dopiero r. J 795 uzyskawszy stypendyjum poświęcił się medycynie. W Pradze r. 1799 został magistrem sztuki położniczej, doktorem chirurgii, tamże r. 1800 a doktorem medycyny w Krakowie r. 1807, ale tylko honorowym z powodu zasług jakie dla wydziału położył; dopiero po złożeniu egzaminów r. 1808 rzeczywistym doktorem. Po otrzymaniu w Pradze nominacyi na magistra aku-szeryi i doktora chirurgii, udał się do Wiednia dla lepszego wydoskonalenia, poczem osiadł jako praktyczny lekarz w Jauerning, od r. 1802 był przy liceum w Ołomuńcu nauczycielem anatomii, chirurgii i akuszeryi, od d. 6 Lutego 1803 r. professorem ordynariuszem chirurgii w miejsce professora Czerwia-kowskiego. przy akademii Krakowskiej. Tu sprawował urząd dziekana wydziału lekarskiego, dwa razy rektora, kilka razy dyrektora fakultetu i referenta wydziału zdrowia przy rządzie, od r. 1805—1809 był dyrektorem nad la—