page0838

830

Saldanha 01iveira e Danii — Salem

cznych, w następnym roku, gdy infantka Izabella po śmierci króla objęła regen-cyję, gubernatorem Oporto, wreszcie przy utworzeniu nowego ministerstwa po wprowadzeniu konśtytucyi Dom Pedra, otrzymał wydział wojny. Na tem stanowisku przytłumił zaburzenia w różnych okolicach powstające. W r. 1827 otrzymawszy dymissyję udał się do Anglii; gdy jednakże Dom Miguel objął re— gencyję i powstanie wybuchło w Oporto, przybył tamże, gdzie wraz z Palmelią przyjął dowództwo nad wojskiem konstytucyjnem. Lecz wojsko zniechęcone poprzedniem niepowodzeniem zupełnie straciło odwagę, tak iż Saldanha złożył dowództwo i znów udał się do Anglii, a następnie do Francji. Później, gdy Dom Pedro w roku 1832 zebrawszy rozproszone hufce poprowadził je do Ter-ceiry, Saldanna został mianowany naczelnym dowódzcą w Oporto i szefem generalnego sztabu, i wspólnie z VilIaflorem otrzymał zwycięztwo nad Migueli-stami pod murami Lizbony. Na posiedzeniu Kortesów zwołanem przez Dom Pedra w r. 1834, Saldanha mianowany marszałkiem przyłączył się do oppo-zycyi, a następnie zostawszy ministrem wojny i prezesem gabinetu, niedługo się na tem stanowisku utrzymał z powodu nieporozumień z dworem, i w Maju r. 1835 wystąpił z gabinetu. W r. 1836 stanął na czele ruchu kontrrewolucyjnego, którego niepowodzenie spowodowało usunięcie jego na dłuższy czas od udziału w sprawach politycznych. Dopiero zaburzenia jakie wybuchły przeciw braciom Cabral w r. 1846, powołały go napowrót do Portugalii z Paryża, gdzie wówczas przebywał. Stawiony przez królowę na czele ministerstwa w miejsce Palmelli, usiłował przytłumić powstanie demokratyczne szerzące się w Oporto, przybierające wielkie rozmiary. Po tem groźnem przesileniu, Saldanha zdołał się jeszcze utrzymać czas niejakiś u steru rządu, utworzywszy nowy gabinet w r. 1848; jednakże przy przeważnej europejskiej dążności reakcyjnej w r 1849, zmuszony był usunąć się, a miejsce jego zajął Costa Cabral. Zarząd Cabrala wywołał nowe niezadowolnienie i zaburzenia, a Saldanha stanąwszy na czele powstania wojskowego w r. 1851, zniewolił królowę, iż go znów powołała do kierowania sprawami państwa, i na tem stanowisku, jakkolwiek zachwiany niekiedy, utrzymał się jeszcze po śmierci Maryi da Gloria. Umarł w 1861 r.

Salem, nazwa wielu miejscowości, według starożytnego miasta Palestyny, z którego powstać miało późniejsze Jeruzalem. — Salem, city i port przywozowy w północo-amerykańskim stanie Massachussets, po większej części leży na przylądku między północną a południową rzeką, czyli dwoma przecięciami morza, z których jedno przez zbudowany na nim most 14,070 stóp długi, prowadzi do Township Beverly, należącego pierwiastkowo do Salem, a drugie stanowi port. Miasto posiada po większej części gustownie zbudowane domy, 18 kościołów, liceum, bogate muzeum wschodnio-indyjskie i dwie biblijoteki publiczne. Salem założone w 1628, jest po mieście Plymouth, najdawniejszą osadą w' Massachussets, w 1836 zostało city, a w 1838 połączono je koleją żelazną z Bostonem. Pod względem handlu, bogactwa i zaludnienia długo było drugiem miastem w Now^rej Anglii, ale w ostatnich czasach Providence i Lovelł przewyższyły go liczbą mieszkańców, a Nenbedord handlem. Mianowicie po -dupadł bardzo jego handel z Indyjami wschodniemi, którym się długo odznaczało. Mimo to handel ten, przypływ okrętów i rękodzieła, jako i połów sztokfiszu, czynią zawsze to miasto znakomitem. W r. 1850 liczono w niem 18,846, a z obwodem 21,500 mieszkańców. — Salem, nazywa się także wschodnio-indyjska prowincyja, w prezydentowstwie Madras, która wraz z okręgiem Baraniał albo Barramahal na 380 mil kwadr., liczy przeszło 1 i y₅ milijona mie—