page0917

909

Sangaszko — Sankt-Blasien

piękną też zebrał biblijotekę. Umarł w r. 1636. Ułożył on Genealogią domu Sanguszków, z której korzystał Niesiecki, osobno zaś wydał z druku: In Napiłaś Leonis Sapiehae M. D. L. supremi Cancellarii et Elisabethae Radwilia (Wilno, bez roku).    F. M. S.

SailgUSZkO (Eustachy), syn Hieronima, wojewody wołyńskiego, urodził się w r. 1767; w czasie sejmu czteroletniego był posłem z województwa Lubelskiego i występował z mowami, które umieszczone są w Zbiorze mów i pism, tom III. Zostawił Pamiętniki w rękopiśmie, zawierające wiele wiadomości

0    współczesnych zdarzeniach. Umarł w r. 1844-    F. M. S.

SailgUSZkO (Władysław), współczesny obywatel galicyjski, miłośnik

1    znawca koni, a przytem miłośnik mineralogii. Sławne są jego stadniny

i zbiory mineralogiczne w^r Tarnowie. Obok tego jest on autorem następnych pism: 1) Rachunek sumienia (Kraków, 1848, w 8-ce; wydanie drugie, Poznań, 1851).    2) O chowie koni (Lwów, 1839; wyd. drugie, Kraków, 1850).

Dzieło użyteczne i na własnej praktyce wsparte.    F. M. S.

SaOgUSZkOWa (Barbara), z domu Duninówna, małżonka księcia Pawła Sanguszki, marszałka wielkiego litewskiego, urodziła się w r. 1718. Święta, przykładna i cnotliwa matrona, rej wiodła między tak zwaną w Warszawie małą trójcą w czasie zepsutych czasów, za panowania Stanisława Augusta. Mieszkała ona wtedy wraz z córką w pałacu Bielińskich, przy ulicy Królewskiej, dziś Dubarle’go. Znano ten dom w Warszawie, gdyż był przytułkiem miłej Trójcy świętych pań, jak je wszyscy nazywali, którą składały: Sanguszkowa, Granowska i kasztelanowa Połaniecka. One wpośród zbytku i rozpusty innych, dawały przykład wzorowego życia, modliły się i dobremi uczynkami rosły w ogól nem poważaniu miasta, a szczególnie biednych, znajdując dla nich środki nawet w ręcznej robocie, której nie rzucały nigdy. Hi-storyja jej i jdj męża bardzo ciekawa, jest w rękopiśmie marszałka Zasław-skiego, Ciechońskiego, pod tytułem; Pan starosta Zakrzewski, który pomimo tego że go już kilka razy drukowano, dotąd w całości nie jest wydany. Sanguszkowa zajmowała się także literaturą, tłómaczyła i drukowała użyteczne lub pobożne książki, takiemi są: 1) Uwaga duszy przez pokutę nawracającej się do Boga, przekład z francuzkiego (Lublin, 1743, w 8-ce).    9) Opis cho

rób prędkiego ratunku potrzebujących, tłómaczone z francuzkiego (Warszawa, 1783, w 8-ce).    3) Hrabia de Valmont czyli obłęd rozumu, przekład

z francuzkiego (tamże, roku 1778, dwa tomy). Umarła w Warszawie d. 2 Października 1791 r.    F, M. S.

Sanhedryn, Ob. Synedrion.

SanieWSki (Felix), współczesny, przed rokiem 1830 był nauczycielem w szkołach publicznych, w r. 1831 redaktorem Gazety politycznej, umiarkowanego stronnictwa, pod tytułem: Polak Sumienny. Potem udał się za granice i osiadłszy we Francyi, wydawał dzieła w języku francuzkim. Ogłosił drukiem: Geografija początkowa z krótkim rysem historyi geografii, zastosowana do użytku klassy I szkół wojewódzkich (Warszawa, 1830, w 8-ce).    2) Me-

moires dun Polonais consciencieuw (Paryż, 1833). 3) Tableau geographiąue, stoMstiąue et historiąue du Royaume de Pologne (Lavalle, 1833). 4) Memoire sur Vemploi du Sarrasin (Orlean, 1840).    F. M. S.

Sankcyja Pragmatyczna ot>. P/agmatyczna Sankcyja.

Sanki, do jazdy zimowej po śniegu. Sannicami zowiemy same płozy sannę, na których urządza się siedzenie.

Sankt-Blasien, b. uksiążęcone opactwo św. Błażeja (Sancti Blasii)