page0961

953

SarbiewsKi

Corpoiis D. Casimiri translatione, (tamże 1636, in fol. VIII) Laska marszałkom fik a na pogrzebie Jana Stanisława Sapiehy W. M. L., (tamże 1635, w 4-ce). Przedrukowana w Swadzie polskiej. Część V str. 99. Jest to jedyne polskie kazanie Sarbiewskiego drukiem ogłoszoee. W kazaniu tern obok niesmacznych porównań i skażonego języka pełno jest myśli i wyrażeń poetycznych. Tłomaczył je na język łaciński i wydal W. Cieciszewski, jezuita w Wilnie 1645 r. IX) Oratio ad Vladislaum IV regem Poloniae cum >n Academia VUnemi insign/bus Doctoris theologiae ornarefur, (tamże 1636, w 4-ce). X) FJogia ihneraria ex Mss. emfa a L. Gotfr. Langbein, (Drezno, 1754 w 4-cej. Wiersz ten przeciw duchowieństwu lutcrskiemu wymierzony, przytłumiony i wygubiony został. Według S.arczyńskiego jakiś nieznany wierszopis jest istotnie jego autorem, który chcąc lepiej zalecić płód sw^rój pożyczył nazwy Sarbiewskiego. W rękopismach zostały po nim następne prace: Dii gentium, seu Theologia, Philosophiaąue tam naturalis, ąuamethica politica, oeconomiea etc. (1627 w 4-ce). Tem dziełem Sarbiewski uprzedził prace ks. Piotra Guerin du Eocher Histoire reritable des ternps, (Paryż, 1777, 3 tomy). Teodor Narbut posiadał rękopism tego dzieła z wydartym tytułem, przy którym na kilku kartkach znajduje się dopisek w języku łacińskim p. t. &arbievii S. J. vitae brecis adnotatio ex manuele poetieo A. R. P. Zale.scii S. Th. D. conscri-pta. Niektóre ztad wiadomości o Sarbiewskim umieścił Narbut w Tygodniku Wileńskim T. VI str. 65. Coneicnum ad Vladislaum IV R. P. cztery tomy. Traciatus de Deo ano et trino ae Angelis. De perfecta poesi Libr i IV. Ora-tiom/m Liber. Lechias Ubri XII caemme heroico. Pobyt na dworze, widok rycerstwa i podobno namowa królew ska były powodem do napisania tego poematu, którego na w^zór Eneidy na 12 ksiąg podzielił. Mówi tu autor o założeniu królestwa polskiego przez Lecha. Plan całego dzieła już był ułożony

1    w- znacznej części wykończony, lecz na ukończenie zupełne i poprawę potrzebował autor kilku lat czasu, śmierć przedwczesna przerwała tę pracę a rękopism cały zaginął i tylko urywek został drukiem ogłoszony. De physico continuo Libr. 1V. Epistołae ad proceres et amicos. Z tych część to jest listy do Lubieńskiego są drukowane Syhih/dni dithyrambica V!odistno IV Rege ce-naiiondms dres cwercente. Hymenodora h morę et gloria hdernuntiis Joann/ Sapieha. Cashniri Sarbiemi. hymni in honorem B. Andreae. Rękopism ten znajduje się w bibliotece Ossolińskich we Lwowie pod nr. 1159, jest w 8ee ma 36 stronnic, i zawiera 20 ód. Powiadano, że przed śmiercią Sarbiewski popalił wiele swych rękopismów, wszelako wiadomo, że król Władysław IV zalecił był księdzu Cieciszewskiemu, rektorowi kollegijum wileńskiego, zebranie pozostałych rękopismów jego pomiędzy temi i Lechiada być*miała, o której poprawnem wydaniu zamyślano. Kazania Sarbiewskiego i zbiór uw^Tag historycznych nad starożytnościami rzymskiemi w rękopismach po rozmaitych rękach krążyły jeszcze w końcu XVII wieku. Szkoda, że rękopisma w bibliotece nowogrodzkiej jezuitów albo rozeszły się przed jej przeniesieniem do Wilna, albo poginęły. Narbut bow iem zapewniał, że sam widział w Nowogródku kodex na

2    cale gruby, in folio, oprawny w skórę z tytułem Opera inedita At. C. Sarbie-

vii S. J. Niektóre także jego rękopisma widział J. A.. Załuski w kolońskiej jezuickiej bibiijotece. O Sarbiewskim wiele w kraju i za granicą pisano. Najobszerniej i szczegółowe Langbein w dziele p. t. Commentatio de M. C. Sarbietii S. J. Poloni vita sti/diis et scriptis, (Drezno, 1754, w 4-ce), w któ-rem nader pracowicie zebrane są wiadomości, mianowicie co do różnych edycyi jego poezyi.    F. M. S.