scandjvutmp18501

-    157    -

Niechże pojmie człowiek, choć chce, Żeby Bóg to mógł sprawić: .

Siebie zniżyć do postaci Chleba, człowieka stawić V Jakby głodnym wśród swych braci ? A już każdy o tem wio.

Że jeść może, ile chce!

Śpieszmy do tej uczty i my. Tu się Bóg nam nasz daje.

A chce tylko, by Go dzieci Kochały, jak ich staje.

On miłości ogień wznieci,

Gdy tylko poprosimy,

Musimy to ohcieć i my.

	-1-		* J—1— r— r~r		-
r y y -# z s			9 *_____; i w f — ^ł
^9 r ^9
rvr[7 z r - _ i ■
-		^1 / f I		r

tu zo-ata - wU    nam dla o - Wro - ny.

Ta Jego Krew i Ciało dobrem wielkiem się stało;

Ody Go godnie przyjmujemy, da łask nie mało.

Niech Cię uczci lud wierny, Boże pociech niezmierny ! W czasie głodu, moru, wojny, bądź miłosierny.

Błogosław, prosim Ciebie, z niebios Najświętszy Chlebie, Ulecz, broń, ratuj nas, zasil w każdej potrzebie.

Wierzymy stale, Panie, żeś tu jest; niech wyznanie. Które sercem Ci składamy, ofiarą stanie.

I

Rozum, wolę dajemy, serce’ć ofiarujemy,

O Jezu, nasz Zbawicielu, kochać Cię chcemy!

') UieakoÓCZO&y.