page0046

38

Reichenbach

płótna, sukna, pończoch i obuwia. Pożar w r. 1833 prawie całe w perzynę obrócił, w roku zaś 1819, w skutek oberwania się chmury, znacznej od wylewu wód doznało klęski. Od czasu zbudowania w 1856 r. kolei żelaznej z Lipska do Reichenbach, liczba mieszkańców tego miasta znacznie wzrasta. Kolej w dalszym biegu przerzyna dolinę Goltz, wspaniałym wiaduktem, 2400 st. długim, a w miejscach najniższych na 280 st. wyniesionym. Wznoszące się jeden ponad drugim łuki, tworzą cztery piętra, z których najniższe 20, a najwyższe 24 filarów liczy, szerokość zaś zbudowanej na tym wiadukcie drogi szynowej trzyma 14 łokci. Dalej, 2% godziny drogi, kolej żelazna biegnie po innym wiadukcie, który lubo mniejszy i prostszej budowy, wspaniałością widoków tamten przewyższa,

Reichenbach, (Jerzy von), jeden z najznakomitszych mechaników i optyków nowszych czasów, urodził się w Durlach w Badeńskiem 1571 i przybył z ojcem swoim do Mannheimu, gdzie po części od ojca, po części zaś w szkole wojskowej odebrał wykształcenie. Tak dalece odznaczył się pilnością i zdolnościami, że kurflrst Karol Teodor podał mu sposobność zwiedzenia Anglii w latach 1701—93 i za powrotem porucznikiem artylleryi mianował. W roku

1811    powołany został jako radca salin do służby bawarskiej. Tutaj znalazł się w okolicznościach odpowiednich jego wrodzonym zdolnościom i z Józefem Utz-schneider’em, Liebherr’em i Frauenhofer’em założył instytut mechaniczno-opty-czny w Monachijum, który w krótkim czasie doszedł do takiej doskonałości, że narzędzia astronomiczne i geodetyczne w nim wyrabiane o wiele pfzewyższyły z innych fabryk pochodzące. Reichenbach odznaczał się szczególną trafnością w zastosowaniu teoryi do praktyki. Narzędzia z tego zakładu pochodzące odznaczały się prostotą urządzenia, dokładnością i ścisłością podziałów. W roku

1812    Reichenbach odłączył się od Utzschneider’a i wspólnie z J. ErteFem założył instytut narzędzi matematybznych i astronomicznych; gdy w r. 1820 Reichenbach został naczelnikiem biura dróg w Bawaryi, instytut ten przeszedł na wyłączną własność ErtePa Prócz tego ulepszył fabrykę broni w Ambergu, tudzież piece wysokie i gisernie surowcu. Później został dyrektorem biura budowniczego, nadradcą górniczym i członkiem akademii nauk. Umarł 1826 roku biust jego pomieszczono w Walhalli

Reichenbach, (Henryk Bogumił Ludwik), dyrektor gabinetu i ogrodu botanicznego, professor historyi naturalnej w akademii medyko-chirurgicznej w Dreźnie, urodził się 1793 r. w Lipsku. Po ukończeniu nauk przygotowawczych w r. 1810 wszedł do uniwersytetu dla poświęcenia się medycynie ze szczególnem zaś zamiłowaniem przykładał się do nauk przyrodzonych i w roku 1815 otrzymał stopień doktóra filozofii a w r. 1817 medycyny, mianowany następnie professorem nadzwj czajnym, w r. 1820 na wezwanie przeniósł się do Drezna, gdzie ogród botaniczny założył, gabinet historyi naturalnej przekształcił i jako nauczyciel i pisarz wielką działalność rozwinął. Początkowe Reichenbach oddawał się głównie botanice i dla niej wiele wyświadczył. On ustanowił własny swej układ roślin, który dał poznać najprzód w dziele swojem: Conspectus regni vegetabilis (Lipsk, 1828) a zupełnie rozwinął w Flora ger-manica i Handbuch des naturlichen Pflanzensystems (Drezno i Lipsk 1837). Chociaż podział roślin Reichenbach oparł na .nnych niż Jussieu i Decandolle podstawach, doszedł jednak &o podobnych wypadków. Dzieli on rośliny na ośm klass; układ jego znalazł wielu stronników lecz nie obszedł się i bez zarzutów. Największem i najpracowitszem dziełem jego jest: wyżej przytoczona _% flora i ryciny do niej dołączone. (Icones florae germanicae et heheticae,