page0044

36

Reichardt —Reichel

czyni wielu wdzięcznych śpiewek, zisarła r. 1826 w Hamburgu, gdzie od roku 1808 mieszkała jako nauczycielka śpiewu.

Reichel (Jan Jakób), jeden z lepszych medalierów polskich za czasów Stanisława Augusta, z początku był pomocnikiem znakomitego mistrza w tej sztuce Holzhaussera, a potem jego następcą i umiejętnie wykonywał rozpoczęte przezeń prace, między temi i kollekcyją medali królów polskich, bitą za rozkazem, staraniem i kosztem Stanisława Augusta. Holzhausser doprowadził był te medale do Zygmunta I, medal nawet tego króla rozpoczął, lecz dokończył go już Reichel, który następnych dziesięć aż do Augusta III, włącznie od r 1793—1797, wygotował i wycisnął. Reichel robił także nader ozdobne pieczęcie rządowe. Umarł w Warszawie 1799 r.    F. M. S.

Reichel (Jakób), syn poprzedzającego archeolog, urodzony w roku 1780 w Warszawie, pobierał nauki tamże, i pod kierunkiem ojca (który był medali-jereni), pracował nad rznięciem stępli do medalów, monet i banknotów; w roku 1801 udał się do Petersburga, gdzie wszedł (w roku następnym) do mennicy, jako uczeń medalijerstwa; od r, 1808—1816 zajmował tamże posadę medalijera; w r. 1810 podróżował za granicą, mianowicie po Francyi i Włoszech, dla wydoskonalenia się w sztuce medalierskiej; od r. 1818 był członkiem, a następnie naczelnikiem 2-go (technicznego) wydziału expedycyi do przygotowania papierów skarbowych. Umarł w r. 1857. Reichel znany był w kraju i za granicą, jako gorliwy i namiętny zbieracz monet starożytnych. Zbiór jego monet i medalów, głównie europejskich, z Wieków Średnich, tudzież słowiańskich i rossyjskich, jeden z najpierwszych w Europie (około 100 tysięcy exem-plarzy), odznaczający się zupełnością i rzadkością wielu okazów, oraz zbiór ciekawych autografów i rycin, jak niemniej wyborowa biblijoteka archeologi-czno-numizmatyczna, owoc 50-letniej wytrwałości, zabiegów i trudów, nabyte zostały dla cesarskiego ermitażu. Z prac J. Reichla, ukazały się w druku: 1) Zbiór medalów rossyjskich, (Petersburg, 1840—46, in folio, z 86 tablicami rycin). 2) Die Reichelsche Miinzsammlung (St. Petersburg, 1842—50), dziewięć części in 8-o min. 3) Dopełnienia do numizmatyki rossyjskiej Wieków Średnich. (W Zapiskach tow. arch. I, 20—42, 60—77, z siedmioma tablicami monet). Oddzielnie pod tymże tytułem, w 8-ce, t., 29 i 19 str. z 7 tablicami. W niemieckim języku, w Memoires de la Societe d"*archeologie et de numismatiąue de St. Petersburg, vol. I, pp. 88—111, 154—169, pod tytułem: Beitrdge zur russischen Mmzkunde des Mittełalters. 4) Niewy-dane monety rossyjskie (z 2 tablicami rycin) W Zapiskach, tow. arch, I, 20—216. W niemieckim języku w Memoires de la Soc. di arch. I, (324 329). Unedirte russische Munzen. 5) Monety Słowian zachodnich: I, Serbskie. II, Bułgarskie. III, Bośniackie. IV, Dalmackie. V, Rakuzkie. VI, Polskie (z 6-ma tablicami rycin). Zapiski tow, arch. (I, 342—385) Do tegoż artykułu dodane są Uwagi o monetach słowiańskich z imionami'. Włodzimierza, Swiatosła-wa i Jarosława, przez P. Sawielijewa, (tamże, str. 386—398). W niemieckim języku, w Mmi. de la Soc. dicirch., w oddzielnych artykułach: I, Serbiens alte Munzen (II, 242—261); II, Beitrage zur polnischen Mumkunde (II, 370—373); III, Beitrage zur Mmzkunde der sudlichen slamschen Vólker (III, 154—170). Jako dopełnienie do tych artykułów, zamieścił w IX tomie Zapis. tow. arch. rozprawę o monetach Słowian południowo-zachodnich (str. 164—187, z 3-ma tablicami monet). 6) Tiers de sol inedit de Dagobert. (Mem. de la Soc. d'arch. (I, 87—88).    7) Monnaies meromngknnes