scandjvutmp9901

328

328

Do św. Tekli.

40.

Duchem niebiańskim przez Pawia natchniona, W wierze prawdziwej została ochrzczona.

Lat osiemnastu gdy już dochodziła. Widząc rodzice, że światem gardziła. Rozliczne na Nią zastawiali sidła,

Chcąc przezwyoiężyó niebieskie prawidła. Lecz gdy daremne były ich starania,

Srogość w ioh sercach uczucie pochłania, Oddają córkę na sąd do tyrana,

I Tekla tamże na ogień skazana.

Wychodzi na plac wiarą uzbrojona,

Mocą i łaską Bożą napełniona;

Żegna się krzyżem i stos płomienisty,

A Bóg na pożar spuszcza deszoz rzęsisty. Ugasił ogień, lecz inny powstaje,

Do chrztu poganom zapału dodaje,

A Paweł święty z kajdan uwolniony,

W inne natychmiast udaje się strony.