scandjvutmpf101

209

że pierwotny, żółciowy charakter jeszcze panuje między słowian-skiemi ludami; w rzeczy samej pochodzą oni, równie jak Sauromaci, Hunnowie i Dakowie, od Medów, którzy zamieszkiwali Persyją i długo mieli swe główne siedlisko na północ Czarnego morza i Kaukazu (1). Przyszli oni, w V wieku, ku Dunajowi, i dla tego wszyscy zatrzymali, mnićj więcej, temperament narodów południowych. Nigdy Słowianie nie pracowali dla następnych pokoleń, ani okazywali miłości do nauk i przemysłu, ani dla owej niepodległości, czem odznaczały się zawsze rodziny celtyckie lub gockie i teutońskie. Te zachowują bardziej krwistą, wilgotniejszą i łagodniejszą kom-pleksyją.

Słowianin, szczególniej illiryjskiego rodu, bywa zwykle wysokiego, wysmukłego wzrostu; jego ciało zahartowane wcześnie do znoszenia trudów i niedostatku, ma wydatne muszkuły; dzieci kąpane zimą w rzekach , w koszuli częstokroć bawią się ua śniegu. Kobiety, w czasie połogu, rozwiązują się same, bez obcej pomocy, na osobność się oddaliwszy, a potćm biorą się do swych zwykłych zatrudnień. Związki małżeńskie zawierają zbyt wcześnie, a mianowicie chłopcy w czternastym lub piętnastym roku, a to dla pomnożenia liczby kobiet; widać także między niemi przykłady wielożeń-stwa. Mężczyźni zapuszczają brody, a przynajmnićj wąsy; ich czarne, proste włosy, pospolicie splatane bywają w warkocze sposobem łańcuszków; kobiety wieszają blaszki metalowe na szyi, we włosach i u uszu. Mężczyźni i kobiety odziewają się w kożuchy ifutra, Podobnie jak ich przodkowie, wielkiemi są miłośnikami koni.

Wszyscy mają minę męzką, cerę brunatnawą, wzrok bystry, srogi a nawet groźny, glos mocny, a nawet chrapliwy; ich narodowe pieśni i tańce są rycerskie, poważne, mężczyźni są uważani, wale-leczni, i chodzą zawsze uzbrojeni pistoletami lub kindżałem, długim sztyletem, który noszą za pasem; po największej części sypiają na ziemi, zachowują zwyczaj siadania z zalożonemi na krzyż nogami, na sposóp Azyjatów. Lenistwo, ciemnota , podstęp, i f; łszyuość wrodzone są wady niemal wszystkim ludom tej rasy, atoli odznacza je godność; żyją patryjarchalnie rodzinami, w których nawet młody

(1) Dioilor. Sicul. Bibliot, Iii), JI; Plin. Hist. Sut. lib. VI, cap. VII. Omniu in plau itrit vehunt,