Sponsorzy2801

66

Bałwany rwały raz po raz,

Z obojga brzegów tn I tam,

I słup za slupem w oczach nam,

I spadał w dno po głazie głaz,

I już się do środka pęd fali drze, 0 Boże łaskawy! ulituj się I

Stał ponad brzegiem liczny tłum,

I każdy dłonie łamał swe,.

Lec*, któż z nich zbawcą zostać chce?

Mkt, bo przeraża fali szum.    *

A strażnik z swą żoną, co tylko sił,

Od wiatru i rzeki okropniej wył.

Głoś śpiewie mój cnotliwych cześć! Brzmij jak orgauuw 1 dzwonów dźwięk: Niech wdzięczna plosuka śpieszy nieść Tyra, co zasłużą szczery dzięki Ach! już się do środka pęd fali drze!

O zbawco cnotliwy, ach! objaw się!

Przed most pan jakiś leci wcwał,

Spieniony pyszny zleje koń,

Czem brząka zdała pańska dłoń?

Trzos pełny złota w ręku miał.

„Sto cząlych w tym trzosie. Zyska te sto, „Jeżeli touących ocali kto.”

Cnotliwym twoim panże to ów?

Mój dobry śpiewie, objaw nam?

I o tym panu ze czcią mów,

Lecz jeszcze cnotliwszego znam.

O zbawco cnotliwy! już objaw się, Bo fala celbudkę obalić chce.

I coraz wyżej warł pęd wód,

I wiatr nie przestał głośniej wyć,

I coraz bardziej blednął lud.

„O zbawco! zbawco! prędzej Idź.” Wir słupy po słupach zwalał i tłukł, I z trzaskiem po łuku upadł łuk.

tlćj! wiara! śmiało w nurt się rzuć! Wykrzyka pan, wskazując trzos,

Choć każdy słyszy pański głos Nikt jednak nie śmie wskoczyć w łódź. A strażnik napróżno, co tylko sił,

Od burzy 1 rzeki okropniej wył.