Sponsorzy2901

STARA KOCHANKA.

chylą clę lata, u kochanko miła!

Schylą cię lata, a mule już ule będzie,

Bo mnie żywota niezrównana siła,

Podwójnie ciśnie w' szalonym dat pędzle.

Ty żyj, lecz w ciężklem późnych lat brzemieniu, Nie zganiaj z duszy błogiego wesela,

I przy spokojnym kominka płomieulu,

Zanuć o luba, piosnkę przyjaciela!

Jeśli kto w'pośiód zmarszczek twego czoła, Dośledzlć zechce urody niewieściej;

Jeśli wspomnienia, z ust twoich wywoła Młodzież, ciekawa lat dawnych powieści; Powiedz, ach povledz! o mem upojeniu,

0    chwilach szczęścia, zapału, wesela,

1    przy spokojnym kominka płomieulu,

Zanuć o luba, piosnkę przyjaciela!

Ty, której oko łzę niedoli leje,

Oświeć walecznych nieodrodne syuy Żem ja opiewał sławę 1 nadzieję,

Żem opłakiwał klęski mej krainy (')!

Ach! ty im powiedz, że w straszuem wyburzeniu, Wicher nam wieńce postrącał wesela;

I przy spokojnym kominka płomieniu,

Zanuć o luba, piosnkę przyjaciela!

Jeżeli promień mojej sławy płonnej,

I na twą starosć rzuci blask uroczy,

A dłoń zgrzybiała, jeśli w wianek skromny Mój wizerunek na wiosnę otoczy, ¹

4

1

Stosuje się to do chwili upadku Napoleona,