Sponsorzy2901

127

brata, pani Różowa sama, Jan synowiec, Xawera, Marcybella i Emerencyanna rozweseliły czoło księcia zaszłe mgłą smutnych myśli. Już lat kilkanaście nie był wtedy w Dubiecku.

Wracał książę do siebie inną drogą, bo inne chciał zwiedzić okolice i innych zobaczyć przyjaciół. Był w Krai iczyńskim zamku, był w Przemyślu gdzie zwiedził dawną katedrę swojo, z której wyleciał na świat, w której pićrwsze ctawiał kroki w swoim duchownym zawodzie; w Ilurku wstąpił do Franciszki z Jezierskich Charczęwskiej niegdyś kasztelanowej słuńskiej, a matki żony brata Antoniego, pani Różowej. Byłe już wtedy Charczewska za Ro-snowskim. Wystawiała Krasickiemu wzór kobiet dawnych coto dobrocią okraszały swoje zmarszczki, a umiały być razem prababką, babką i matką. Odwiedził potem w Krakowcu wojewodę Cetnera. Zmienił Bię wiele od lat dziecinnych księcia krakowiecki zamek. Dawniej nie kształciły go rzemiosła, a przecież zdawało się Krasickiemu, że jest piękny i uroczy. Spoglądając teraz na te mury wspaniałe, ozdobne gmachy zewnętrzne, na zupełną zmianę komnat pałacowych, wewnątrz patrząc na twarz wojewody Cetnera, już po-oraną zmarszczkami, i na włosy jego, które już siwieć zaczynały, Krasicki na pamięć lat odległych, żałował zwalisk i dawnych komnat, bo wówczas nawet i trawka żywiej rosła na dziedzińcu pałacowym. Dni kilka bawił w Krakowcu i ruszył dalej do Janowa na Jaworów miejsce pobytu króla Jana, sławne wodami uzdrawiającemi W Janowie czytał nagrobek matki króla Stanisława, Konstancyi. We Lwowie zabawił krótko, ale za to w Żółkwi zabawił 6ię nieco, Lw'ów raził Krasickiego, Żółkiew przyciągała wspomnieniami. Przez Rawę i Łaszczów stanął w Zamościu. Tutaj znowu oglądał nagrobki, ślady dawnej wielkości. Za tw ierdzą Jana Zamojskiego wjechał w granice Rzeczypospolitej, i przez Krasnystaw⁷, Łęczną zajechał do Lubartowa, zkąd na Kock i Syrokomłę powrócił do Warszawy, która znowu wil» się tłumem gości ze stron rozmaitych, bo czas sejmu właśnie nadchodził.

Ta cała podróż Krasickiego była naukow⁷ą podróżą. Widzieliśmy jak skrzętnie po drodze zwiedzał miejsca i pamiątki historyczne. W stolicy król księcia przyjął z tysiącem planów i przed tawień. Sprawa Sołtyka biskupa krakowskiego zajmowała wtedy Rzeczpospolitę i miała 3ię aż o sejm zahaczyć. Jaki* niepokój opanował serce biskupa, który stracił przytomność. Kapituła wydala mu wojnę, a król myślał go odsunąć od zarzjdu dyecezyi, jako pozbawionego zmysłów. Stan sław roił wtedy jakieś plany, żeby z Warmii do Krakowa przenieść Krasickiego, i powrócić go znowu uściskom rodzinnego kraju- Książę zyskiwałby wiele na tern przeniesieniu, bo zbliżyłby eię do swoich i pr sunąłby się nawet w stopu u hierarchicznym. Ale król miał tylko obietnice w ustach, i wiedział dobrze, żc ma brata, i że ten brat jest dopiero biskupem płockim. Dlatego trudno nawet sądzić o dobrej woli Stanisława. Może on tylko łudził Krasickiego, a może też i chciał szczerze, ale brat mu nję pozwolił dokonać zamiaru. Sprawa jednak odwlekła się, bo przejoć musiała przez wszystkie instancyc aż do Rzymu, Sołtyk odsunięty