Sponsorzy2A601

384

Gdy wszyscy spoczywają bezczynni, Mazepa -achym chlębem i wodą ol(dzieła króla i panów. Wdzięczny król rzecze:,

u u*Joa;jo4 łój iłem .<

-h i iam -oni wu¹’ "j

t

Al .Ml'

alf)    :

*da -\ai

• *ll jllttó'

-Utj" moi

. | • H x ^rł 1    ,

Nikt z nas w tej pustyni

Mniej nic rozprawia, a więcej ule u*yni, Jak ty Mazepo! przykład twój co chwila, Ja}- t twój zapas, nas wszystkich posila. Od Alezaudra I od Buccfała Dzielniejszej pary ziemia nic widziała Jak ty i koń twój, i od przodków Scytów',

iq Ol itysO 1 a i ••(I8«iv/

iłet ,p>ł i po ►nlobs i; iumTjyU oin ■ i    « stuin

il ł pi w {ru&4 SOI '(I '0»<dQ moi* o in _veJmt3l Y‘K ioeinungo

Godzieneś jeźdźca najplerwszych zaszczytów'.

A hetman ua to: strzeż Boże nauki,

Jaką za młodu doszedłem tej sztuki.

‘ iwa v ml O¹!'    . i i . b>.* l rjinn- i > i i

Za naleganiem króla, Ataman opowiada straszny wypadek swój młodości. Będąc pazicm przy królewskim dworze, poznał był piękną żonę kasztelana, podeszłego starca, mężnego i bogatego, ale duszy nikczemnej. Młoda kobieta ulegając przemocy rodziców, zawarła nienawistny związek, a dni jej płynęły W smutku i tęsknocie.

.1 ,    ' ■•* S \ Jn . Ł .m// t t

I kto ją widział na ucztach i balach,

Blask jej klejnotów, i mgłę smutku w oczach. Radość w jej licach, I perły w^r warkoczach, o Równać ją mnsiał do królowej sadn,    i

Gdy więdnie zgięta pod ziarnkami gradu.

Mazepa z swej strony dzielnym był i śmiałym młodzieńcem:

Syn Ukrainy nie kąpany w miśka ,

Z odwagą w' seren a próżnością w głowie,

Śmiały, wesoły.....

i n .... <    ■ • -    <j**> _lKi

I Mazepa pokochał piękną żonę kasztelana i tkliwej doznał wzajemności:

Jest tysiąc tonów, tysiąc znaków myśli,

Co każdy pojmie, a nikt nie określi;

Skry mimow olne namiętnej duszy,

Co z chmur jej uczuć, jej burz, jej katusz} Pryskają same, a jedna po drugiej, Tworzą ów łańcuch tajemniczy, długi,

Co gdy raz tylko spoi duszę z duszą,

Już go nawlekł razem dźwigać muszą,

A każde wzajem uczucie, myśl każda, Przebiega po nim jak piorun I gw iazda.