tpn 1 22141401

5

się z górami Alpejskiemi łączy. Częścią nagie, a częścią lasem zarosłe wzgórza odłączone od trzona gór Karpackich wybiegają w głąb kraju aż ku Wiśle, gdzie pomału się zniżają, i na-koniec zupełnie nikną. Skład ich jest wapienny a na wschodzie czerwono gliniasty, powierzchnia zaś najczęściej lasami porosła. Pomniejsze pagórki, jakiem jest pasmo podgórza Gołogóry nazwanego, które się ciągnie przez środek kraju od południa ku północy aż po Złoczów; dalsze pasmo tychże, które od Złoczowa aż w głąb Rosyi pod nazwiskiem Wo-roniaki się rozciąga, jako też i te w obw. Brzezańskim aż po Dniester sięgające, których skład jest piaszczysty, nie można za gałęzie Karpat uważać.

Karpaty od Stryjskiego obwodu aż do granic Szlązka zwyczajnie Bieszczadami lub Beskidami (¹) zwane, są prawie ogólnie w dolnej części bujnemi lasami, w górnej zaś tylko mchem, porostem i świerkiem karłowym pokryte. Na najwyższych szczytach znajduje się też wiele śniegu; wszelako nie jest tak trwały, jak w górach Alpejskich, a lodowce spostrzegać się dają tylko w przeciwnej stronie ku Węgrom. Najwyższe szczyty Karpat Galicyjskich są: Krzywań na samej Galicyjsko-Węgierskiej granicy w obw. Wadowickim, 7,535 stóp nad powierzchnią morza bałtyckiego. Wierzchołek na północnej stronie prostopadły tworzy przepaść 4090 stóp głębokości. Babia Góra w obwodzie Wadowickim, 5500 stóp wysokości; Rohacz, w obw, Sądeckim, 5400 stóp w.; Rareu, 5400 i Dsumaleu, 5600 stóp w.; na Bukowinie.    ^{<t x}

Oprócz tych wzmiankowanych znajduje się jeszcze wiele szczytów, których wysokości dotąd dokładnie niewyrachowano; tak n. p. Ouszor, Suchadro, Budin, Piesko, Keczera i Magura w obw. Czerniowieckim ; Czerna Hora, w obwodzie Kołomejskim; Bystra, w obw. Stanisławowskim; Ihrowyszcze, Hrynków i Czerna-repa, w obw. Stryjskim; Pikui, w obw. Samborskim; Lewocza i Kluczowa, w obw. Jasielskim; Gewont, Pyszna i Hawron, w obw. Sądeckim; Pyrc i Zwaliska w obw. Wadowickim.

Właściwy charakter Karpat galicyjskich jest dziko romantyczny: ciemne bory i chropowate gruzy kamieni przemieniają się z uroczemi nizinami, które z swemi, wodospadami jeziorami i malowniczym krajobrazem nader zajmujący widok przedstawiają.

Podstawą tego 10 do 20 mil szerokości sięgającego pasma

1

Niezaprzeczenie ocl narodu Sarmackiego Biesów, któren u podnóża tych gór swe siedliska miał, a którego już Ptolomeusz, najdawniejszy zicmiopis grecki, wylicza, a Kluweriusz łaciński pod imieniem Bastarnów wymienia naród Karpów czyli Karpianów. Ten pod Aurelianem i Dioklecjanem opuścił swe siedliska, i posunął się niżej ku Dunajowi, i osiadł za zezwoleniem cesarza w Mezyi (w teraźniejszej Serbii). Od tego narodu miało to pasmo gór przezwisko gór Karpackich otrzymać.