tpn 1 2214
0701

ODDZIAŁ III.

Historya królestwa Galicji.

vała południowo-wschodnia część Europy, azatym i dzisiejsza Galicya, od starożytnych Greków Scytyą nazwana, była w najdawniejszych czasach od Gotów czyli Gietów zamieszkaną, a dopiero około piątego stulecia dowiadujemy się o znakomitszych narodach, które pod imieniem Sarmatów te kraje posiadały. Podczas wiekopomnej wędrówki narodów: Hunów, Alanów, Awarów, Wandalów, Gepidów i t. d., które prawie przez przeciąg trzech wieków okolice dzisiejszej Galicyi nachodzili, i wszystkie zamieszkałe lam plemiona swoim nawałem przytłumiali, nawet imię narodu sarmackiego przez starcie się z innemi narodowościami w zapomnienie poszło, a dopiero około VII. w. pojawiło się powszechne imię Sła-wian, ¹) narodu na różne pokolenia bardzo rozkrzewionego,

1

Stawianie, podług świadectwa starych dziejopisów kształtnie i silnie zbudowani ludzie, przy nadzwyczajnej odwadze i wytrwałości do największych trudów i znoszenia głodu przyzwyczajeni byli. Od innych narodów różniły się oprócz właściwej mowy, także pięknemi rysami twarzy, ciemnemi włosami i tegoż koloru nader zywemi oczami, jako też wolno ulatującym ubiorem i wielką zręcznością do ciągłej jazdy konnej. Broń tego narodu składała się z miecza, dzirytu, łuku i trucizną napuszczonych strzał i dużych tarcz. Pod obranemi wodzami staczali walki, najczęściej bez odzienia, tak pieszo jak i konno w nieregularnych szykach, przyczym nawet na największe niebezpieczeństwo mało zważając, zapamiętale na nieprzyjaciela uderzali i najczęściej świetne zwycięztwa odnosili. Oprócz tej odwagi była jeszcze i inna rzadka cnota właściwą cechą tego narodu, t. j. gościnność. Mile witali każdego przychodnia, a zapraszając go do siebie, raczyli go wszystkim, na co się tylko zdobyć mogli; odchodzącego zaś błogosławili u-