scandjvutmp2e201

cach i naszych przedsięwzięciach uczyni się tysiące dziur, przez które źli zaleją nas i zamienią w swych niewolników...

—    Nie chcemy ani złych, ani dobrych!...

—    O tak! Precz! Niech odejdą sobie do swego zamorskiego kraju!... Dość mamy zdobywców: byli Mongołowie z Czingischanem, łupili nas i ciemiężyli; potym przyszli nowi rabusie, Mandżurowie, i też dręczyli nas i obdzierali, teraz pojawiają się biali!...

—    Dla czego nie dają jednak sygnału ?...

—    Ciekawa rzecz, jak dowódca roztworzy bramę...

—    Mocna i żelazem okuta... Znam ją dobrze, ma z tyłu ciężkie, metalowe rygle...

—    On już obmyślił, jak to zrobić!... — głucho powiedział Brzeski.

—    Co mówisz?...

—    Kto jesteś i skąd?

—    Jakżeś się tu znalazł ?

—    Przyszedłem razem z wami wypędzać cudzoziemców z ojczyzny... Jestem Feng, stróż klasztorny! — odpowiedział głośno Brzeski. — Znam tu każdą dziurę, gdyż dawno ich śledzę z rozkazu tajnego stowarzyszenia U-wej-kian (Bezczynnych)... Może kto z was pokaże mi znak braterski ?...

Skupieni wkoło niego robotnicy odstąpili cokolwiek.

—    Więc co? — spytał nareszcie cicho jeden z nich.

—    Naczelnik polecił mi przedostać się za mur i otworzyć bramę...

—    Silni są bracia U-wej-kian, ale nie polecisz przecie na skrzydłach ?...

—    Chodzi o to, żeby brama została otwartą przed

232