scandjvutmp5001

72 Pionierzy wychowania przedszkolnego.

Kierowniczka przedszkola, zapoznawszy się dobrze z ideologią pedagogów, traktujących sprawę wychowania przedszkolnego, wzięła od każdego autora to, co było najwłaściwszego dla jej audytorjum i stworzyła metodę własną; przygotowała odpowiednie pomoce wychowawcze, zastosowane do grupy dzieci, z któremi pracuje.

W żadnem też ze zwiedzanych przedszkoli nie znalazłam jednych i tych samych pomocy wychowawczych, z wyjątkiem tych, które się nabywa gotowe, jak budownictwo, mozaika, patyczki i t. p.

Natura dziecka jest bogata, a tak rozmaite jej są objawy, że żadna metoda nie da się bezpośrednio zastosować — tu trzeba własnego sądu.

Idąc ręka w rękę z nowoczesną wiedzą, posługując się własną inicjatywą, poznawszy dobrze otoczenie, w którem ma pracować, rozwój swoich wychowanków, kierowniczka wyśledzi, co będzie najwłaściwszego dla jej przedszkola, co będzie odpowiednie dla jednych dzieci i jak wyszukać właściwe środki dla drugich, a w ten sposób stworzy swoją własną metodę, którą będzie stale udoskonalać w toku swojej pracy, coraz bardziej dopełniać i rozwijać.

Opinja dzisiejszych psychologów przechyla się ku temu, że należy szukać takich środków pedagogicznych, któreby dały każdemu dziecku najwięcej korzyści umysłowej i moralnej. Przeto niejednakowe uzdolnienia i poziom rozwoju dziecka zmusza nas do zastosowania metody indywidualistycznej.

Z drugiej strony wiemy z doświadczenia, że dzieci chętniej bawią się i pracują w towarzystwie dzieci innych, niż w samotności. I ten budzący się w nich instynkt społeczny, tę uciechę, jaką mu dostarczają towarzysze — musimy również mieć na względzie.

ł