scandjvutmp1f01

28 Pionierzy wychowania przedszkolnego.

w czasie teraz'niejszym, jak i w przeszłości, zwłaszcza zaś w możliwie wczesnem dzieciństwie. 2) Spostrzeżenia nad dzieckiem, dokładne zbadanie jego sił, zdolności i wymagań. 3) Skrzętne poznanie środowiska, jego wpływu na wychowańca: czy odpowiada ono warunkom prawidłowego rozwoju, czy też wywołuje zboczenia".

Pragnąc przyjść z pomocą wychowawczyniom przez zużytkowanie współczesnego sobie materjału, Froebel nie poprzestaje na wskazówkach i radach teoretycznych, ale sam kroczy drogą przez siebie wytkniętą, próbując dobrać szereg gier i zajęć, odpowiadających naturalnemu rozwojowi dziecka. Fichte w broszurze swej: „Die nach-słen Aufgaben fiir die Nationalerziehung der Gegenwart“ (1870 r.) powiada, co następuje: Największa zasługa Froebla polega na tern, że zgłębił naturę dziecka, podpatrzył jej potrzeby i wskazał środki ich zaspokojenia. Środki te bynajmniej nie są sztuczne, u podstawy ich tkwi myśl głęboka — najwyższe prawo wychowania. Froebel, „posługując się formułą współczesnej mu filozofji, nieudatnie nazwał ją prawem pogodzenia przeciwieństw; bardziej poprawną i zrozumiałą byłaby nazwa prawa jednolitego (sprunglos) rozwoju dziecka". Zdaniem Sullfego, „ze stanowiska psychologji Froebel miał słuszność, zużytkowując samorzutną działalność dziecka, rozpoczynając od przedmiotów konkretnych, jak np. piłka i t. p., nadając tak wielką doniosłość ćwiczeniu działalności konstrukcyjnej, wprowadzając w tym celu modelowanie, przeginanie papieru i inne. W skład wszystkich tych ćwiczeń wchodzi odtwarzanie kształtów przy pomocy ruchów ręki, przypominających te, za których sprawą dziecko bada postać przedmiotów. Oto dlaczego należy spoglądać na nie jak na przyrodzone uzupełnienie wcześniejszego wychowania dziecka".