scandjvutmp2901

36 Pionierzy wychowania przedszkolnego.

krzesło dla babci: babcia usiądzie, weźmie dzidzi na kolana, powie bajeczką; 2) oto zbudowaliśmy piec, w piecu gotuje się rosół, rosół już gotów, wołaj taty, idzie już jeść; gdzież jest stół i krzesło? 3) stary piec rozwalił się, ułożymy z cegiełek dwie ławeczki; zebrało się dużo dzieci i bawią się — tu naśladuje się ową zabawę i t. d.“. „Niepośledni powab ma też dla dzieci szybka zmiana, z zado* woleniem śledzą one przeobrażanie się jednej budowli w drugą“. Przykład, podany przez Froebla dla rozmaitości, przez zwolenników jego został, jakeśmy już widzieli, podniesiony do dogmatu, podług którego wszystkie budowle należy wyprowadzać jedne z drugich. Oprócz kształtów, naśladujących otaczające nas przedmioty, czerpanych z życia (Lebensformen), Froebel podaje tak zwane przez niego Schónheitsformen — kształty piękne (estetyczne), „gdzie ugrupowanie materjału nie przypomina już jakiegoś przedmiotu z rzeczywistości, gdzie otrzymuje się coś takiego, co robi na nas wrażenie przyjemne, o czem mówimy: „To jest ładne". Układanie takich form gwiaździstych daje symetryczne powtarzanie się niektórych części: sześciany, słupy stykają się ze sobą płaszczyznami, krawędziami i t. p.; stąd stosowanie materjału prowadzi do zapoznania się z nim — do urabiania wyobrażeń geometrycznych". Wskazując takie zastosowanie swych darów, Froebel dalekim jest jednak od owej zbytniej gorliwości, jaką mu się przypisuje z drugiej ręki — bynajmniej nie powraca on ustawicznie do liczby i formy, nie żąda, aby przy każdem zajęciu liczono i rozglądano się w płaszczyznach, krawędziach i kątach. Wymaga się jednej rzeczy tylko — aby dziecko rozpoczynało od wyrabiania pojęć na przedmiotach; czy zaś posłużą ku temu dary zalecone, czy też jakikolwiek inny materjał, jest to obojętnem.

Powtarzam raz jeszcze: wszystkie dary Froebla mają